ἐπαιδέομαι: Difference between revisions
Ἢ λέγε τι σιγῆς κρεῖττον ἢ σιγὴν ἔχε → Sile, melius vel loquere silentio → Was besser ist als Schweigen, sage oder schweig
(13_5) |
(6_23) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0894.png Seite 894]] (s. [[αἰδέομαι]]), sich dabei schämen; absolut, Soph. Ant. 506; οὐκ ἐπαιδεσθήσομαι προσπεσεῖν τὸ σὸν [[γόνυ]] Eur. I. A. 900; μηδὲν τὸν θεὸν ἐπαιδεσθείς, sich vor ihm scheuen, Plat. Legg. XI, 921 a; Sp., wie Arr. An. 4, 7, 7; – τινί, sich worüber schämen, im Ggstz von γαυροῦσθαι, Babr. 43, 14. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0894.png Seite 894]] (s. [[αἰδέομαι]]), sich dabei schämen; absolut, Soph. Ant. 506; οὐκ ἐπαιδεσθήσομαι προσπεσεῖν τὸ σὸν [[γόνυ]] Eur. I. A. 900; μηδὲν τὸν θεὸν ἐπαιδεσθείς, sich vor ihm scheuen, Plat. Legg. XI, 921 a; Sp., wie Arr. An. 4, 7, 7; – τινί, sich worüber schämen, im Ggstz von γαυροῦσθαι, Babr. 43, 14. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐπαιδέομαι''': μέλλ. -αιδεσθήσομαι, Εὐρ. Ι. Α. 900: ἀόρ. -ῃδέσθην Πλάτ. Νόμοι 921Α. ― Ἀποθ., [[ἐπαισχύνομαι]], ἐντρέπομαι, μετ’ ἀπαρ., Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ.· σὺ δ’ οὐκ ἐπαιδεῖ τῶνδε χωρὶς εἰ φρονεῖς; Σοφ. Ἀντιγ. 510. ΙΙ. μετ’ αἰτ., αἰδοῦμαι τινά, μηδὲν τὸν βιοδότην θεὸν ἐπαιδεσθεὶς Πλάτ. ἔνθ’ ἀνωτ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:44, 5 August 2017
English (LSJ)
fut.
A -αιδεσθήσομαι E.IA900 (troch.): aor. -ῃδέσθην Pl. Lg.921a:—to be ashamed, c. inf., E. l.c.; σὺ δ' οὐκ ἐπαιδῇ . . εἰ . .; te non pudet si . .? S.Ant.510: c. dat., to be ashamed of, Babr.43.14: abs., feel compunction, E.Hyps.Fr.60.21. II c. acc., reverence, A. Fr.135, Antipho Soph.Oxy.1364.270, Pl. l.c., Herod.2.39.
German (Pape)
[Seite 894] (s. αἰδέομαι), sich dabei schämen; absolut, Soph. Ant. 506; οὐκ ἐπαιδεσθήσομαι προσπεσεῖν τὸ σὸν γόνυ Eur. I. A. 900; μηδὲν τὸν θεὸν ἐπαιδεσθείς, sich vor ihm scheuen, Plat. Legg. XI, 921 a; Sp., wie Arr. An. 4, 7, 7; – τινί, sich worüber schämen, im Ggstz von γαυροῦσθαι, Babr. 43, 14.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαιδέομαι: μέλλ. -αιδεσθήσομαι, Εὐρ. Ι. Α. 900: ἀόρ. -ῃδέσθην Πλάτ. Νόμοι 921Α. ― Ἀποθ., ἐπαισχύνομαι, ἐντρέπομαι, μετ’ ἀπαρ., Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ.· σὺ δ’ οὐκ ἐπαιδεῖ τῶνδε χωρὶς εἰ φρονεῖς; Σοφ. Ἀντιγ. 510. ΙΙ. μετ’ αἰτ., αἰδοῦμαι τινά, μηδὲν τὸν βιοδότην θεὸν ἐπαιδεσθεὶς Πλάτ. ἔνθ’ ἀνωτ.
