δρυμός: Difference between revisions
Μὴ κρῖν' ὁρῶν τὸ κάλλος, ἀλλὰ τὸν τρόπον → Mores in arbitrando, non faciem vide → Nach dem Charakter, nicht nach Schönheit urteile
(6_14) |
(Bailly1_2) |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''δρυμός''': ὁ, ([[δρῦς]]) [[ἄλσος]] ἐκ δρυῶν· ἐν γένει, [[δάσος]]. Ὁ [[Ὅμηρος]] μεταχειρίζεται τὸν ἑτερογενῆ πληθ. δρυμά, Ἰλ. Λ. 118, Ὀδ. Κ. 150, 197, 251· ἀλλ’ αἰτ. πληθ. δρυμοὺς ἐν Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 305.10, Πλουτ. Περικλ. καί Φαβ. 1·- ὁ ἑνικ. ἀπαντᾷ ἐν Σοφ. Ο. Τ. 1399, Εὐρ. Ἱππ. 1127. [Ἐν τῷ ἑνικῷ ἀείποτε δρῡμός· ἀλλ’ ἐν τῷ πληθ. ὁ Ὅμηρ. ἔχει ἀείποτε δρῠμά· δρῡμὰ δὲ μόνον παρὰ μεταγ. Ἐπικοῖς, Herm. Ὀρφ. Ἀργ. 681]. | |lstext='''δρυμός''': ὁ, ([[δρῦς]]) [[ἄλσος]] ἐκ δρυῶν· ἐν γένει, [[δάσος]]. Ὁ [[Ὅμηρος]] μεταχειρίζεται τὸν ἑτερογενῆ πληθ. δρυμά, Ἰλ. Λ. 118, Ὀδ. Κ. 150, 197, 251· ἀλλ’ αἰτ. πληθ. δρυμοὺς ἐν Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 305.10, Πλουτ. Περικλ. καί Φαβ. 1·- ὁ ἑνικ. ἀπαντᾷ ἐν Σοφ. Ο. Τ. 1399, Εὐρ. Ἱππ. 1127. [Ἐν τῷ ἑνικῷ ἀείποτε δρῡμός· ἀλλ’ ἐν τῷ πληθ. ὁ Ὅμηρ. ἔχει ἀείποτε δρῠμά· δρῡμὰ δὲ μόνον παρὰ μεταγ. Ἐπικοῖς, Herm. Ὀρφ. Ἀργ. 681]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οῦ (ὁ) :<br /><i>pl.</i> [[οἱ]] δρυμοί <i>ou</i> τὰ [[δρυμά]];<br /><b>1</b> forêt de chênes;<br /><b>2</b> forêt, bois <i>en gén.</i><br />'''Étymologie:''' [[δρῦς]]. | |||
}} | }} |
Revision as of 19:52, 9 August 2017
English (LSJ)
ὁ,
A copse, thicket, S.OT1399, SIG57.28 (Milet., v. B.C.), E. Hipp.1127 (lyr.), Tab.Heracl.1.19, PLille 5.13 (iii B. C.), LXXEc.2.6, Plb.2.15.2, AP7.544, etc.: pl., A.Fr.304.10, Theoc.1.117, AP6.13 (Leon.), 9.4 (Cyllen.), 84 (Antiphan.), Plu.Comp.Per.Fab.1. II Hom. has only pl., δρῠμά, τά, Il.11.118, Od.10.150, 197, 251, also in Simm.15 (prob.); δρῡμά in late Ep., D.P.492, Opp.C.1.64. III δρυμός· φρούριον, Hsch., perh. in this sense in PPetr.2p.140. (Cf. Skt.drumá- 'tree', Slav.dr[ucaron]m[ucaron] 'thicket': ῠ is original, ῡ borrowed from δρῦς.)
German (Pape)
[Seite 668] ὁ, der Wald, der Eichenwald. Verwandt δρῦς, δόρυ, δένδρεον, δρίος; vgl. Sanskrit. drumas »Baum«, Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 1, 204. Bei Homer δρυμός viermal, in der Pluralform τὰ δρῦμά, mit kurzem υ: Odyss. 10, 251 ᾔομεν ἀνὰ δρυμά, Odyss. 10, 150. 197 Iliad. 11, 118 διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην, δρυμά und ὕλην stehn παραλλήλως. – Sing. δρυμός Soph. O. R. 1399; δρυμὸς ὄρειος Eur. Hipp. 1128; δρυμὸν ἔνθηρον Rhes. 289; δρυμοῖς Bacch. 1229; δρυμοὺς ἐρήμους Aeschyl. ap. Aristot. H. A. 9, 36 (fragm. Dindf. no 291); Plural δρυμοί auch Antiphan. 6 (IX, 84) Plut. Pericl. et Fab. 1. Plural τὰ δρῦμά sp. Ep., Nic. Th. 222 Qu. Sm. 2, 382. Bei D. Per. 492 u. Opp. Cyn. 1, 64 δρυμά.
Greek (Liddell-Scott)
δρυμός: ὁ, (δρῦς) ἄλσος ἐκ δρυῶν· ἐν γένει, δάσος. Ὁ Ὅμηρος μεταχειρίζεται τὸν ἑτερογενῆ πληθ. δρυμά, Ἰλ. Λ. 118, Ὀδ. Κ. 150, 197, 251· ἀλλ’ αἰτ. πληθ. δρυμοὺς ἐν Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 305.10, Πλουτ. Περικλ. καί Φαβ. 1·- ὁ ἑνικ. ἀπαντᾷ ἐν Σοφ. Ο. Τ. 1399, Εὐρ. Ἱππ. 1127. [Ἐν τῷ ἑνικῷ ἀείποτε δρῡμός· ἀλλ’ ἐν τῷ πληθ. ὁ Ὅμηρ. ἔχει ἀείποτε δρῠμά· δρῡμὰ δὲ μόνον παρὰ μεταγ. Ἐπικοῖς, Herm. Ὀρφ. Ἀργ. 681].
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
pl. οἱ δρυμοί ou τὰ δρυμά;
1 forêt de chênes;
2 forêt, bois en gén.
Étymologie: δρῦς.