κτέανον

English (LSJ)

τό, κτάομαἰ

   A = κτῆμα, Pi.P.1.2, Epic. ap. Sch.S.OC378 (Antim.(?)); κ. φιλίης, of a child, Epigr.Gr. 388 (Apamea).    2 usu. in pl. κτέανα, possessions, property, Hes. Op.315, Sol.4.12, Pi.O.3.42, N.9.32; δημοσίων κ. Xenoph.2.8; used in lyr. by A.Th.729, Ag.1573, E.Ion490; by S.(?) in hexam. ap. Sch.S.OC378 (cf. Fr.242); by Eub. in a mock heroic line, 139: in Prose, Hp.Ep.27; property in cattle, Theoc.25.109; cf. κτῆνος:— Hom. only in heterocl. dat. pl. κτεάτεσσι (cf. κτέαρ), Il.23.829, Od. 14.115, cf. Pi.O.5.24, E.Fr.791.3 (hex.): dat. pl. κτεάτοις Hdn.Gr. 2.936. (Cf. Avest. ςαετα- 'property', 'wealth'.)

German (Pape)

[Seite 1517] τό, Erwerb, Besitz, Vermögen; Hes. O. 317; öfter bei Pind. u. Tragg., κτεάνων τε μέρος βαιὸν ἐχούσῃ πᾶν ἀπόχρη μοι Aesch. Ag. 1555; sp. D., wie Theocr. 25, 109, von Viehheerden; poet. auch Luc. Alex. 24.

Greek (Liddell-Scott)

κτέᾰνον: τό, (κτάομαι) = κτῆμα, Πινδ. Π. 1. 2· κτέανον φιλίης Ἑλλ. Ἐπιγράμμ. 388. 2) ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον κτέανα, κτήματα, περιουσία, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 313, Σόλων 3. 12, Πινδ. Ο. 3 75, κ. ἀλλ.· ἐν χρήσει ἐν τοῖς χορικοῖς παρ᾿ Αἰσχύλ. Θήβ. 730, Ἀγ. 1573, Εὐρ. Ἴων 490 ὑπὸ τοῦ Σοφ. ἐν ἑξαμέτρῳ τινί, Ἀποσπ. 230· παρ᾿ Εὐβούλῳ ὡσαύτως ἐν παρῳδουμένῳ ἡρωϊκῷ στίχῳ, ἐν Ἀδήλ. 16· ἐπὶ περιουσίας εἰς κτήνη συνισταμένης, Θεόκρ. 25. 109· ἴδε ἐν λεξ. κτῆνος· ― ὁ Ὅμ. ὡσαύτως μεταχειρίζεται τὴν ἑτερόκλ. δοτ. πληθ. κτεάτεσσι (ὡς εἰ ἐκ τοῦ κτέαρ, ὅπερ ἀπαντᾷ παρὰ τῷ Κοΐντ. Σμ. 4. 543, Ἀνθ.), Ἰλ. Ψ. 829, Ὀδ. Ξ. 115, πρβλ. Πινδ. Ο. 5. 56, κτλ.· οὕτω καὶ παρ᾿ Εὐρ. ἔν τινι ἑξαμέτρ., Ἀποσπ. 789. ― Ἑνικός τις τύπος κτέατον, μνημονευόμενος ὑπὸ Γραμμ., εἶναι πιθανῶς ἡμαρτημένος, Λοβ. Παραλ. 176.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
bien, propriété d’ord. au pl.
Étymologie: κτάομαι.

English (Slater)

κτέᾰνον (κτέανον voc.; κτεάνων, -άνοις, κτεάτεσσι, κτεάτεσσι, κτέατ（α).)
   1possession χρυσέα φόρμιγξ, Ἀπόλλωνος καὶ Μοισᾶν κτέανον (P. 1.2) esp. pl., goods, κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος (O. 3.42) ὑγίεντα δ' εἴ τις ὄλβον ἄρδει, ἐξαρκέων κτεάτεσσι καὶ εὐλογίαν προστιθείς (O. 5.24) φιάλαν πάγχρυσον κορυφὰν κτεάνων (O. 7.4) εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι (P. 1.46) εἰ δέ τις ἤδη κτεάτεσσί τε καὶ περὶ τιμᾷ λέγει (P. 2.59) πατρῴας ἀπὸ γᾶς ἀπό τε κτεάνων (P. 4.290) κτεάνων φύλαξ ἐμῶν (P. 8.58) γλυκυτάτᾳ γενεᾷ εὐώνυμον κτεάνων κρατίσταν χάριν πορών (P. 11.58) ᾤχετο δὲ πρὸς θεόν, κτέατ' ἄγων Τροίαθεν ἀκροθινίων (v. l. κτέαν) (N. 7.41) ἐντί τοι φίλιπποί τ' αὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες (N. 9.32) εἰ γὰρ ἅμα κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον ἄρηται κῦδος (N. 9.46) κτεάνων θ' ἅμα λειφθεὶς καὶ φίλων (I. 2.11)] ἄστει κτεαν [(Pae. 21.15) ] κτεάνω [fr. 215b. 18. κτεάν [ων (supp. Lobel) P. Oxy. 2622, fr. 1. 1 ad ?fr. 346.