ἄνοσος

English (LSJ)

Ion. and Ep. ἄνουσος, ον,

   A without sickness, healthy, sound, of persons, ἀσκηθέες καὶ ἄ. Od.14.255; ἄ. καὶ ἀγήραοι Pi.Fr.143, cf. Pl.Ti.33a; ἄπηρος, ἄ. Hdt.1.32; λῶστον δὲ τὸ ζῆν ἄ. S.Fr.356. Adv. ἀνόσως, διάγειν Hp.Epid.1.1; ζῆν Ph.1.267; ἄ. ᾤχετ' ἐς ἡμιθέους IG 5(2).472.13 (Megalopolis, ii/iii A.D.).    2 c. gen., ἄ. κακῶν untouchid by ill, E.IA982; ἄ. πρὸς τὰ ἄλλα ἀρρωστήματα, τῶν ἄλλων ἀρρωστημάτων, Arist.HA604a12,22.    3 of a season, free from sickness, ἔτος ἄ. ἐς τὰς ἄλλας ἀσθενείας Th.2.49; ἕξις, λόγος ἄ., Plu.Cic.8,2.7b.    II of things, not causing disease, harmless, E.Ion1201.

German (Pape)

[Seite 242] ohne Krankheit, v. Personen, Plat. Phaed. 111 b; übertr., κόσμος Tim. 33 a; Plut. de cduc. 9 λόγον οὐκ ἄνοσον μόνον ἀλλὰ καὶ εὔρωστον εἶναι δεῖ; Thuc. 2, 49 ἔτος ἄνοσον ἐς τὰς ἄλλας ἀσθενείας, das Jahr war frei von andern Krankheiten; allgemein, Eur. ἄνοσος κακῶν l. A. 982; unschädlich, θεοῦ λοιβή Ion. 1216; gesund, von Oertern. – Adv. ἀνόσως, s. ἄνουσος.

Greek (Liddell-Scott)

ἄνοσος: Ἰων. καὶ Ἐπ. ἄνουσος, ον, ὁ ἄνευ νόσου, ὑγιής, πλήρης ὑγείας, ἐπὶ προσώπων, ἀσκηθέες καὶ ἄν. Ὀδ. Ξ. 255· ἄν. καὶ ἀγήρασι Πινδ. Ἀποσπ. 107, πρβλ. Πλάτ. Τίμ. 33Α· ἄπηρος, ἄν. Ἡρόδ. 1. 32· λῷστον δὲ τὸ ζῆν ἄνοσον Σοφ. Ἀποσπ. 326· ἀγήρως καὶ ἄνοσ. Πλάτ. Τίμ. 33Α: - Ἐπίρρ. ἀνόσως διάγειν Ἱππ. Ἐπιδ. 1. 939. 2) μετὰ γεν., ἄνοσος κακῶν, ἀπρόσβλητος ὑπὸ κακῶν, Εὐρ. Ι. Α. 982· ἄν. πρὸς τὰ ἄλλα ἀρωστήματα ἢ τῶν ἄλλων ἀρωστημάτων Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 8. 22, 2., 24, 1. 3) ἐπὶ χρονικῆς περιόδου, ἔτος ἄνοσον ἐς τὰς ἄλλας ἀσθενείας Θουκ. 2. 49· ἕξις, λόγος ἄνοσος Πλουτ. Κικ. 8, κτλ. - Ἐπίρρ. ἀνόσως, τὸ δ’ ἀνόσως τοῦτο πάσχειν Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 10. 3, 12. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, ὁ μὴ προξενῶν ἀσθένειαν, ἀβλαβής, Εὐρ. Ἴων 1201.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
exempt de maladie ; ἄνοσος κακῶν EUR non atteint de maux.
Étymologie: ἀ, νόσος.

English (Slater)

ᾰνοσος
   1 without sickness κεῖνοι γάρ τ' ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι πόνων τ ἄπειροι (sc. θεοί) fr. 143. 1.

Spanish (DGE)

-ον

• Alolema(s): jón. y ép. ἄνουσος
I 1libre de enfermedad, sano de pers. ἀσκηθέες καὶ ἄ. Od.14.255, τὰ δὲ ἄλλα διετέλεον ἄνοσοι Hp.Epid.1.14, ἄ. καὶ ἀγήραοι Pi.Fr.143, ἄπηρος δέ ἐστι, ἄ., ἀπαθὴς κακῶν, εὔπαις, εὐειδής Hdt.1.32, λῷστον δὲ τὸ ζῆν ἄ. S.Fr.356, ἐκεῖνοι Pl.Phd.111b, ἕξις Plu.Cic.8
•fig. ἕνα ὅλον ὅλων ἐξ ἁπάντων ... ἄνοσον αὐτὸν ἐτεκτήνατο Pl.Ti.33a, λόγος Plu.2.7a
•en gener. libre de c. gen. ἄ. κακῶν E.IA 982
•c. giros preposicionales: c. πρός: τοὺς δὲ ἐλέφαντας πρὸς μὲν τὰ ἄλλα ἀρρωστήματα ἀνόσους εἶναί φασιν Arist.HA 604^a12, c. ἐς: ἔτος ... ἄ. ἐς τὰς ἄλλας ἀσθενείας Th.2.49.
2 que no causa mal, inofensivo λοιβὴ θεοῦ E.Io 1201.
II adv. -ως sin enfermedad διάγειν Hp.Epid.1.1, ζῆν Ph.1.267, ὡς ἀ. ᾤχετ' ἐς ἡμιθέους IG 5(2).472.13 (Megalópolis II/III d.C.).

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἄνοσος κ. ἄνουσος, -ον)
νεοελλ.
αρχ.
1. ο χωρίς νόσο, ασθένεια, υγιής
2. (με γεν.) απρόσβλητος από ασθένεια, αβλαβής
3. (για χρονική περίοδο) ο χωρίς ασθένεια, ελεύθερος από ασθένεια.

Greek Monotonic

ἄνοσος: Ιων. και Επικ. ἄ-νουσος, -ον,
I. 1. αυτός που δεν έχει ασθένεια, υγιής, ασφαλής, σώος, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ., Αττ.
2. με γεν., ἄνοσος κακῶν, ανέπαφος από το κακό, σε Ευρ.
3. λέγεται για εποχή, απαλλαγμένη από ασθένεια, σε Θουκ.
II. λέγεται για πράγμα, αυτό που δεν προκαλεί ασθένεια, αβλαβές, σε Ευρ.