λιτός

English (LSJ)

ή, όν,

   A simple, inexpensive, frugal, λιταὶ τράπεζαι Ps.-Phoc.81; οἱ λ. χυλοί Epicur.Ep.3p.63U.; λ. βίος Men.633, Crates Theb.10; τροφὴ λιτοτάτη Ath.5.191f; λιτὴ δίαιτα Plu.2.668f, cf. 125d, etc.; τὸ λ. τῆς διαίτης, κατὰ τὴν δίαιταν, Epicur.Fr.478, M.Ant.1.3; παρέξοδος (q.v.) -οτέρη Hp.Decent.8; λ. χλαμύδιον Men.442; τὰ ἱμάτια λ. καὶ σώφρονα Jul.Caes.317c; μίτρη λιτὴ στυππείου Michel832.17 (Samos, iv B. C.); ὑποκεφάλαια δύο ἡμιτυβίου λιτά ib.l.23; [ἀσπίδας] χαλκᾶς λιτὰς δύο, opp. περίχρυσος μία, IG22.1491.31 (iv B. C.); ἅλα λιτὸν ἐπέσθων frugal salt, Call.Epigr.48; λ. ὀξίς Nicostr.Com.9 (cj. for λοιπή) ; λ. ὕδωρ πίνων D.L.8.13; λ. χρίματα simple or plain unguents, Call. Lav.Pall.25; λ. ταφή Phld.Mort.30; λ. ζωμός thin (chicken-) broth, Gal.12.295; of medicines, ἡ διὰ κωδυῶν λιτή (sc. δύναμις) Crito ap. Gal.13.38; ἡ διὰ μόρων λιτή Archig. ap. eund.12.973; λ. ἔμπλαστροι Androm. ap. eund.13.495, cf. 486; χάρτης λιτός, as a cargo, perh. cheap or coarse papyrus, Cat.Cod.Astr.1.104.28.    2 of persons, poor, λ. γενόμενος τοῖς ἔχουσι μὴ φθόνει dub. in Dionys.Com.10 ( = Dionys.Trag.8); frugal, αὐτάρκεις καὶ λ. Plb.6.48.7; κατὰ τὴν ἐσθῆτα καὶ σίτησιν ἀφελὴς καὶ λ. Id.11.10.3; λ. περὶ δίαιταν Plu.2.709b. Adv. -τῶς frugally, Sotad.Com.1.6, AP7.156 (Isid.); λ. βιοῦν D.L. 6.105; λ. καὶ σωφρόνως ζῆν Ephor.149 J.; λαμπρῶς ἢ λ. ἐξενεχθέντας Phld.l.c.    II metaph., of style, plain, simple, unadorned, Arist. Rh.1416b25, D.H.Th.23, al.    III paltry, petty, small, τάφος AP 7.73 (Gemin.), cf. 7.18 (Antip.Thess.); of persons, opp. μέγας, Call. Ap.10; πολισμάτια Plb.32.8.3. Adv. -τῶς slightly, ἡψημένα Artem. 1.70; λ. ἑφθά Diocl.Fr.141; dub. sens. in Alc.Oxy.1788 Fr.2.11. [ῑ, but ῐ late, λῐτὰ δεῖπνα Nonn.D.17.59.]
λῐτός (A), ή, όν, epith. of γαῖα, dub. sens. in Alex.Aet.1, Orph. A.92; λιτὴ χθών· ἀπὸ τοῦ προσκυνεῖσθαι καὶ λιτανεύεσθαι, Hsch.
λῐτός (B), ή, όν,

   A suppliant, supplicatory, θυσίαι Pi.O.6.78; ἐπαοιδαί Id.P.4.217.

Greek (Liddell-Scott)

λῑτός: -ή, -όν, (ἴδε λίς, ἡ) ἁπλοῦς, λεῖος, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς πράγματα κατειργασμένα ἢ κεντητά, λιτὸν χλαμύδιον Μένανδρ. ἐν «Σικυωνίῳ» 2· πρβλ. λίς· - ὅθεν, ΙΙ. ὡς τὸ Λατ. simplex ἢ tenuis, ἁπλοῦς, ἀπέριττος, ἀκαλλώπιστος, ἐπὶ ὕφους, Ἀριστ. Ρητ. 3. 16, 2, Διον. Ἁλ. π. Θουκ. 23, ἀλ.· συχνάκις ἐπὶ διαίτης ἢ τρόπου τοῦ βίου, ἁπλοῦς, ἀπέριττος, λιτός, λιταὶ τράπεζαι Ψευδο-Φωκυλ. 76· οἱ λ. χυλοὶ Ἐπίκουρ. παρὰ Διογ. Λ. 10. 130· λ. βίος Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 93· τροφὴ λιτοτάτη Ἀθήν. 191F· λιτὴ δίαιτα Πλούτ. 2. 668F, πρβλ. 125D. κτλ.· τὸ λιτόν, λιτότης, Μ. Ἀντων. 1. 3· - καὶ ἐπὶ προσώπων, λ. γενόμενος τοῖς ἔχουσι μὴ φθόνει Διον. Κωμ. ἐν Ἀδήλ. 1. 5· λ. καὶ αὐτάρκης Πολύβ. 6. 48, 7· κατὰ τὴν σίτησιν ὁ αὐτ. 11. 10, 3· λ. περὶ δίαιταν Πλούτ. 2. 709Β· - οὕτως ἐν τῷ ἐπιρρ. μετὰ λιτότητος, ἀπερίττως, Σωτάδ. ἐν «Ἐγκλειομέναις» 1. 6, Ἀνθ. Π. 7. 156· λ. βιοῦν Διογ. Λ. 6. 105. 2) μικρός, ὀλίγος, ὀλίγους ἄξιος, ὀλιγοδάπανος, τάφος Ἀνθ. Π. 7. 73, πρβλ. 7. 18, Καλλ. Λουτρ. Παλλάδ- 25· ἐπὶ προσώπων, ἀντίθετ. τῷ μέγας, Καλλ. εἰς Ἀπόλλ. 10· πολισμάτιον Πολύβ. 32. 23, 3· - ἐπίρρ. λιτῶς, λ. ἡψημένα Ἀρτεμίδ. 1. 70. - Ἡ λέξ. δὲν εὑρίσκεται ἐν τῷ δοκίμῳ Ἀττ. λόγῳ. [Ἂν καὶ τὸ ι εἶναι μακρὸν (ὅθεν ἐνίοτε φέρεται λειτός, Συλλ. Ἐπιγρ. 2258. 8, Φώτ.], ὅμως μεταγεν. ποιηταὶ μεταχειρίζονται αὐτὸ ὡς βραχύ, π.χ. λῐτὰ δεῖπνα Νόνν. Δ. 17. 59· τὸ τοῦ Ἀλεξ. Αἰτωλ. παρ’ Ἀθην. 296D, Ὀρφ. Ἀργ. 92, λῐτὴ γαῖα, κοινῶς ἑρμηνεύεται, ἀκαλλιέργητος γῆ.] - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 107.