πυρέσσω
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
E.Cyc.228; Att. πυρέττω Ar.V.813, Pl.Tht.178c: fut.
A πυρέξω Hp.Mul.1.2: aor. ἐπύρεξα Id.Prog.16, Epid.3.17.ά, 4.26, al., Arist.Ph.228a28: pf. πεπύρεχα Id.Pr.901b10, M.Ant.8.15:—Pass., pf. πεπύρεγμαι Gal.4.447: (πυρετός):—to be feverish, fall ill of a fever, Hp.Aph.2.28, E. l.c., Ar.V.813, Aeschin.3.115, Artem.4.30, Sallust.9.
German (Pape)
[Seite 821] att. -ττω, fiebern; Eur. Cycl. 227; Ar. Vesp. 813; Plat. Phil. 45 b; Folgde; aor. ἐπύρεξα u. ἐπύρεσα, Hippocr.
Greek (Liddell-Scott)
πυρέσσω: Εὐρ. Κύκλ. 228· Ἀττικ. -ττω, Ἀριστοφ. Σφ. 813, Πλάτ.· - μέλλ. πυρέξω Ἱππ. 589. 55· - ἀόρ. ἐπύρεξα ὁ αὐτ. 42. 14., 1093F, 1131G (ὁ τύπος ἐπύρεσα αὐτόθι 1146F, κτλ., διορθοῦται νῦν ἐκ τῶν Ἀντιγράφων), Ἀριστ. Φυσ. 5. 4, 10· - πρκμ. πεπύρεχα ὁ αὐτ. ἐν Προβλ. 11. 12. - Παθητ., πρκμ. πεπύρεγμαι Γαλην.· (πυρετός). Ἔχων πυρετόν, πάσχων ἐκ πυρετοῦ, νοσῶ ἐκ πυρετοῦ, Ἱππ. 'Αφ. 1245, Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ., Ἀριστοφ. Σφ. 813, Αἰσχίν. 69. 43.
French (Bailly abrégé)
f. πυρέξω, ao. ἐπύρεξα, pf. πεπύρεχα, pf. Pass. πεπύρεγμαι;
avoir la fièvre.
Étymologie: πυρετός.
English (Strong)
from πυρά; to be on fire, i.e. (specially), to have a fever: be sick of a fever.
English (Thayer)
(πῦρ); (Vulg., Celsus, Senec., others febricito); to be sick with a fever: Euripides, Aristophanes, Plutarch, Lucian, Galen, others.)
Greek Monolingual
ΝΜΑ, και αττ. τ. πυρέττω Α πυρετός
έχω πυρετό.
Greek Monotonic
πῠρέσσω: Αττ. -ττω, μέλ. -ξω, αόρ. αʹ ἐπύρεξα, παρακ. πεπύρεχα (πυρετός)· είμαι άρρωστος με πυρετό, σε Ευρ., Αριστοφ.
