ἑβδομήκοντα
τὸ ἔθνος τὸ ἐπὶ τῆς γῆς λιθοβολήσουσιν αὐτὸν ἐν λίθοις → the people of the land shall stone them to death
English (LSJ)
οἱ, αἱ, τά, indecl.,
A seventy, Hdt.1.32, X.An.4.7.8, etc.
German (Pape)
[Seite 699] οἱ, αἱ, τά, indecl., siebzig; überall.
Greek (Liddell-Scott)
ἑβδομήκοντα: οἱ, αἱ, τά, ἄκλ., Ἡρόδ. 1. 32, κτλ.· Βοιωτ. ἑβδομείκοντα Συλλ. Ἐπιγρ. 1571. 19 - Τοῦτο εἶναι τὸ μόνον πολλαπλάσιον τοῦ 10 μέχρι τοῦ 100 ὅπερ ἀποκλείεται, ἀναμφιβόλως ἕνεκα τοῦ μέτρου, ἀπὸ τοῦ Ὁμηρ. καταλόγου.
French (Bailly abrégé)
(οἱ, αἱ, τά)
indécl.
soixante-dix.
Étymologie: ἕβδομος.
Spanish (DGE)
• Alolema(s): dór. y tes. ἑβδε- CID 2.4.1.13; hεβδε- TEracl.1.23 (IV a.C.), IG 42.106.15 (todas IV a.C.), SEG 40.1596.6 (Cirene IV a.C.); beoc. ἑβδομεί- Nouveau Choix 24A.4 (Acrefia III a.C.); tes. ἑτδεμεί- SEG 26.672.34 (Larisa II a.C.)
numeral cardinal indecl. setenta ἔτεα Hdt.1.32, cf. Pl.Ap.17d, ἑ. [σὺ] ν στεφάνοισιν B.2.9, νῆες Th.1.61, cf. X.HG 1.5.1, ἄνθρωποι ὡς ἑ. X.An.4.7.8, de medidas, monedas, etc. CID 2.67.18 (IV a.C.), l.c., μὴ ἔλαττον τὸ εὖρος ἑ. πήχεων Ph.Mech.85.6, ἀργυρίου δραχμαὶ ἑκατὸν ἑ. δύο PTurner 25.15 (II d.C.)
•οἱ Ἑ. los Setenta traductores de la Biblia hebrea al griego, Gr.Naz.M.36.193A.
English (Strong)
from ἕβδομος and a modified form of δέκα; seventy: seventy, three score and ten.
Greek Monolingual
οι, τα (AM ἑβδομήκοντα, οι, αι, τα) (ακλ. αριθμητ. απόλυτο)
1. εβδομήντα
2. το αρσ. ως ουσ. οι εβδομήκοντα
α) οι μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης στην Ελληνική
β) οι εβδομήντα μαθητές ή απόστολοι του Χριστού.
Greek Monotonic
ἑβδομήκοντα: οἱ, αἱ, τά (ἕβδομος), άκλιτ., εβδομήντα, σε Ηρόδ. κ.λπ.
Russian (Dvoretsky)
ἑβδομήκοντα: οἱ, αἱ, τά indecl. семьдесят Her. etc.
Frisk Etymological English
Grammatical information: num.
Meaning: seventy (Hdt.).
Other forms: Dor. (Delphi, Tab. Heracl. IVa) ἑβδεμ-
Compounds: As 1. member e. g. in ἑβδομηκοντ-άρουρος (pap.) etc.
Derivatives: ἑβδομηκοστός the seventieth (Hp.), ἑβδομηκοντάκις seventy times (LXX).
Origin: IE [Indo-European] [909] *septm-dḱmt- seventy
Etymology: From *ἑβδμήκοντα from IE *sebdm-dkmt- where the vocalic -m- followed by the (glottalic element of the) preglottalized -d- gave -μη-, just like -m̥h₁-. See Kortlandt, MSS 42 (1983)97-104. See further on ἑβδομος. Cf. ἐνενήκοντα; it gave ε- in ἑκατόν, s.v.
