ἀλαλή

From LSJ
Revision as of 19:51, 19 August 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) ([\p{Cyrillic}\s]+) ([a-zA-Z:\(])" to "$1 $2 $3")

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀλᾰλή Medium diacritics: ἀλαλή Low diacritics: αλαλή Capitals: ΑΛΑΛΗ
Transliteration A: alalḗ Transliteration B: alalē Transliteration C: alali Beta Code: a)lalh/

English (LSJ)

[ᾰλᾰ], Dor. ἀλαλά, ἡ, (ἀλαλαί) A loud cry, μανίαι τ' ἀλαλαί τ' ὀρινομένων Pi.Fr.208; ἀλαλαὶ αἰαγμάτων (v.l. ἀλαλαγαί) E.Ph.337 :— esp. war-cry, Pi.N.3.60; battle, Id.I.7(6).10: comically, ἀ. μύρον χεῖτε Phoen.3.3 :—Ἀλαλά personified, κλῦθ', Ἀλαλά, πολέμου θύγατερ, Pi.Fr.78, cf. Plu.2.349c.

Greek (Liddell-Scott)

ἀλαλή: [ᾰλᾰ], Δωρ. ἀλαλά, ἡ, (ἀλαλαί) = ἀλαλητός, μεγάλη, ἰσχυρά, ἠχηρὰ κραυγή, μανίαι τ’ ἀλαλαί τ’ ὀρινομένων, Πινδ. Ἀποσπ. 224· ἀλαλαὶ αἰαγμάτων, (ἑτέρα γραφὴ ἀλαλαγαί), Εὐρ. Φοίν. 337: - ἰδίως ἡ κραυγή, μεθ’ ἧς ἤρχιζον τὴν μάχην, πολεμικὴ κραυγή, τῆς μάχης κραυγή, Πινδ. Ν. 3. 109, Ι. 7(6), 15. - Ἀλαλά, κατὰ προσωποπ. ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ, κλῦθ’, Ἀλαλά, πολέμου θύγατερ, ὁ αὐτ. Ἀποσπ. 225· πρβλ. Πλούτ. 2. 349C.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
dor. ἀλαλά, ᾶς (ἡ) :
cri de guerre.
Étymologie: DELG onomatopée.

Spanish (DGE)

(ἀλᾰλή) -ῆς, ἡ
• Alolema(s): dór. ἀλαλά Pi.N.3.60, I.7.10, E.Hel.1344; Ἀλαλά Pi.Fr.78
• Prosodia: [ᾰ-]
1 grito de guerra Pi.N.3.60, Phoen.3.3
fig. batalla Pi.I.7.11
personif. Ἀ. Alalá hija de la Guerra, Pi.Fr.78.
2 alarido orgiástico Pi.Fr.70b.13, E.Hel.1344.
3 grito de dolor E.Ph.335.
4 grito festivo S.Tr.206.
• Etimología: Interj. onomat.

Greek Monolingual

ἀλαλὴ και ἀλαλά, η (Α)
1. δυνατή κραυγή
2. πολεμική κραυγή
3. ιαχή της μάχης και η ίδια η μάχη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ουσιαστικό ἀλαλή, που είναι αττ. τ. του αντίστοιχου δωρ. ἀλαλά, προήλθε από χρήση του επιφωνήματος ἀλαλὰ ως ουσιαστικού].

Greek Monotonic

ἀλαλή: [ᾰλᾰ], Δωρ. ἀλαλά, , μεγάλη, δυνατή κραυγή, σε Ευρ.· ιδίως η ιαχή με την οποία γινόταν η έναρξη της μάχης, απ' όπου η πολεμική κραυγή, σε Πίνδ. (ηχομιμ., πρβλ. ἀλαλαί).

Russian (Dvoretsky)

ἀλᾰλή: дор. ἀλᾰλά (ᾰλᾰλᾱ) ἡ
1) ура! (боевой или победный клич) Pind., Arph.;
2) боевой крик (δορίκτυπος Pind.);
3) крик, вопль (ἐφέστιοι ἀλαλαί Soph.; ἀλαλαι αἰαγμάτων Eur.).

Middle Liddell

[(Formed from the sound, cf. ἀλαλαί)]
a loud cry, Eur.:— esp. the cry with which battle was begun, hence the battle-cry, Pind.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ἀλαλή -ῆς, ἡ, Dor. ἀλαλᾱ́ [~ ἀλαλαί
1. strijdkreet; ook overdr. van de strijd zelf. Pind.
2. alg. schreeuw, kreet.