τυμβοχοέω
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
English (LSJ)
like τύμβον χεῦαι or τύμβον χῶσαι, throw up a cairn or throw up a barrow, Hdt.7.117, v.l. in Il.21.323.
French (Bailly abrégé)
-οῶ;
1 élever un tertre funéraire;
2 ensevelir sous un tertre funéraire.
Étymologie: τυμβοχόος.
English (Autenrieth)
(χέω), aor. inf. τυμβοχοῆς(αι): heap up a funeral mound, Il. 21.323. The elision is exceptional, hence the v.l. τυμβοχόης, ‘of a mound.’
Greek Monotonic
τυμβοχοέω: μέλ. τυμβοχοήσω, σχηματίζω τύμβο συσσωρεύοντας χώμα πάνω από τον τάφο, σε Ηρόδ.
German (Pape)
einen Grabhügel von Erde aufschütten, aufwerfen, Her. 7.117.
Russian (Dvoretsky)
τυμβοχοέω: насыпать могильный курган Her.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
τυμβοχοέω [τυμβοχόος] een grafheuvel opwerpen.
Middle Liddell
τυμβοχοέω, fut. -ήσω [from τυμβοχόος
to throw up a cairn or barrow, Hdt.
