ἀκρομανής
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ἀκρομανές, on the verge of madness, somewhat mad (cf. ἀκράχολος, ἀκροθώραξ), οὐ φρενήρης ἀ. τε Hdt.5.42.
Spanish (DGE)
-ές medio loco Κλεομένης Hdt.5.42.
German (Pape)
[Seite 84] ές, höchst wahnsinnig, Her. 5, 42.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
sur la limite de la folie, presque fou.
Étymologie: ἄκρος, μαίνομαι.
Russian (Dvoretsky)
ἀκρομᾰνής: помешанный, сумасшедший Her.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκρομᾰνής: -ές, ὁ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς μανίας, κἄπως μαινόμενος (πρβλ. ἀκράχολος, ἀκροθώραξ), οὐ φρενήρης ἀκρ. τε, Ἡρόδ. 5. 42.
Greek Monolingual
ἀκρομανής, -ές (Α)
1. αυτός πού βρίσκεται στα πρόθυρα της παραφροσύνης, της τρέλας
2. κάπως τρελός, τρελούτσικος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρο- (ΙΙ) + -μανής < ἐμάνην < μαίνομαι.
Greek Monotonic
ἀκρομᾰνής: -ές (μαίνομαι), αυτός που βρίσκεται στο χείλος της μανίας, σε Ηρόδ.
