μεταβάτης

English (LSJ)

[ᾰ], ου, ὁ, = Lat. desultor, trick-rider, Hsch. s.v. ζευγηλάτης.

German (Pape)

[Seite 144] ὁ, der Übergehende, der von Einem zum Andern geht, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

μεταβάτης: -ου, ὁ, τὸ Λατ. desultor, ὁ εἰς ἄλλο καὶ ἄλλο μεταπηδῶν, Ἡσύχ. ἐν λ. ζευγηλάτης. ― Ἐκκλ., ἐπὶ ἐπισκόπων μὴ κανονικῶς μετατιθεμένων εἰς ἐπισκοπὴν ἄλλην, Σύνοδ. Κωνστ. (536 μ.Χ.) 1180Ε.

Greek Monolingual

μεταβάτης, o (ΑM) μεταβαίνω
μσν.
1. αυτός που μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο
2. μτφ. αποστάτης
2. εκκλ. επίσκοπος που μετατίθεται αντικανονικά από μία επισκοπή σε άλλη
αρχ.
ιππέας που μπορεί να μεταπηδά από το ένα άλογο στο άλλο, άμφιππος.