possessio

Latin > English (Lewis & Short)

possessĭo: ōnis, f. possido.
I A taking possession of, seizing, occupying, taking (= κτῆσις), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—
II Transf.
   A In abstr., a possessing, holding, possession, occupation: possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager, Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to come into possession, id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem dare, Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum dare alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: tenere, Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2: si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit, if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—
   B In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate: possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—
III Trop., possession: prudentiae doctrinaeque possessio, Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

possessĭō,⁸ ōnis, f.,
1 (possideo), fait d’être en possession, possession, jouissance, propriété : certa possessione deturbatus Cic. Fam. 12, 25, 2, chassé d’une possession certaine ; rei possessionem dare Cic. Fam. 7, 21 ; Cæs. G. 1, 44, donner, remettre la possession d’une chose ; esse in possessione Cic. Cæc. 19, posséder