ἄχνη

English (LSJ)

Dor. ἄχνα, ἡ,

   A anything that comes off the surface:    I of liquids, foam, froth, in Hom. of the sea, Od.12.238, al.; ἁλὸς ἄ. 5.403, cf. Tim.Pers.95, A.R.2.570; θοὴν ἀπερεύγεται ἄχνην, of a river, D.P.693: Medic., exudation, Hp.Int.1; οἰνωπὸς ἄ. froth of wine, E. Or.115; ἄχνα οὐρανία dew of heaven, S.OC681 (lyr.); δακρύων ἄχνα dewy tears, Id.Tr.848 (lyr.); also ἄχνη πυρός, i.e. smoke, A.Fr. 336.    II of solids, chaff, in pl., ὡς δ' ἄνεμος ἄχνας φορέελ Il.5.499; καρπόν τε καὶ ἄχνας ib.501; down on the quince, μῆλον λεπτῇ πεποκωμένον ἄ. AP6.102 (Phil.); ἄχνη ἡ ἀφ' ἡμιτυβίου fluff, shreds, used for lint, Hp.Art.37; ὀθονίου Id.Mochl.2; ἄ. Λυδῆς κερκίδος, of finespun fabrics, S.Fr.45; ἄ. χαλκίτιδος metallic dust, Plu.2.659c, cf. Orph.L.455; ἄχναι wall-decorations, dub. in Aret.CA1.1 (stramina Cael. Aur.).    III ἄχνην in acc., as Adv., morsel, the least bit, ἢν δ' οὖν καταμύσῃ κἂν ἄχνην Ar.V.92.    IV πυρὸς ἄ., = χαμελαία, Dsc.4.171; = θυμελαία, ib.172.    V ἄχναν· τὴν οἴκησιν, Hsch.

Greek (Liddell-Scott)

ἄχνη: Δωρ. ἄχνα, ἡ, (συγγενὲς τῷ λάχνη, Λατ. lana, lanugo)· πᾶν ὅ,τι ἀναβαίνει ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας, πᾶν ἐλαφρὸν καὶ λεπτὸν πρᾶγμα. Ι. ἐπὶ ὑγρῶν, ἀφρὸς, παρ’ Ὁμ. ἐπὶ τῆς θαλάσσης, «τὸ λεπτὸν καὶ ἀφρῶδες τοῦ ἔξω προσρηγνυμένου κύματος» (Εὐστ.) Ὀδ. Μ. 238, κ. ἀλλ.· ἁλὸς ἄχνη Ε. 403· οἰνωπὸς ἄχνη, ὁ ἀφρὸς τοῦ οἴνου, Εὐρ.Ὀρ. 115· ἄχνη οὐρανία, ἡ δρόσος τοῦ οὐρανοῦ (ἡ ἐπικαθημένη ἐπὶ τῆς χλόης, κτλ. κοιν. πάχνη), Σοφ. Ο. Κ. 681· δακρύων ἄχνη, τὰ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐπιπολάζοντα δάκρυα, ὁ αὐτ. Τρ. 849· ὡσαύτως ἄχνη πυρός, δηλ. καπνός, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 364. ΙΙ. ἐπὶ στερεῶν, τὸ λεπτὸν ἄχυρον (ὁ χνοῦς), τὸ ὁποῖον παρασύρει ὁ ἄνεμος κατᾶ τὴν λίκμησιν, ἐν τῷ πληθ., ὡς δ’ ἄνεμος ἄχνας φορέει Ἰλ Ε. 499· καρπόν τε καὶ ἄχνας αὐτόθι 501· ὁ ἐπὶ τῶν κοκκυμήλων, κυδωνίων ἤ μήλων, χνοῦς Ἀνθ. ΙΙ. β. 102· ἄχνη ὀθονίου κτλ., μοτός, ξαντόν, Ἰππ. π. Ἄρθρ. 802, Μοχλ. 845· ἄχνη χαλκίτιδος, κόνις χαλκοῦ, Πλούτ. 2. 659G. III. ἄχνην, κατ’ αἰτιατ., ὡς ἐπίρρ. ὀλίγον, «ἕνα κομματάκι», κἄν ἄχνην καταμύσῃ Ἀριστοφ. Σφ. 92.

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
efflorescence à la surface d’un corps :
1 balle de blé, avoine, etc.
2 écume ; p. anal. ἄχνη οὐρανία SOPH rosée céleste (sur l’herbe) ; δακρύων ἄχνη SOPH larme qui perle;
3 poussière d’un métal.
Étymologie: DELG peu clair -- Babiniotis cf. lat. acus, all. Ähre « épi de blé ».

English (Autenrieth)

foam of the sea, Il. 11.307; chaff, pl., Il. 5.499.

Spanish (DGE)

-ης, ἡ

• Alolema(s): dór. ἄχνα Simon.38.13, Tim.15.84, S.Tr.848, OC 681
A de cosas tenues y ligeras que se desmenuzan y esparcen
I en sólidos
1 cascabillo, pajillas ὅτε ... Δημήτηρ κρίνῃ ... καρπόν τε καὶ ἄχνας Il.5.501, ὣς δ' ἄνεμος ἄχνας φορέει Il.5.499
•pavesas que forman el humo ἄ. πυρός A.Fr.312
•de piedras y metales polvillo, limaduras τῆς χαλκίτιδος ἄχνη Plu.2.659c, λεπταλέη ἄχνη (λίθου) Orph.L.455
•como ornamento en la construcción pajilla τοῖχοι λεῖοι, ὁμαλοὶ ... μηδὲ ἄχναις μηδὲ γραφῇσι εὔκοσμοι Aret.CA 1.1.1.
2 de plantas y frutos pelusa, polvillo μῆλον λεπτῇ πεποκωμένον ἄχνῃ AP 6.102 (Phil.), del que suelta la ortiga al sacudirla, Aret.CA 1.2.13
•fig. excelencia, primor de un tejido finísimo ἄ. Λύδης κερκίδος S.Fr.45
•pelusa en el sent. de parte mínima, pizca ὕπνου ... ἢν δ' οὖν καταμύσῃ κἂν ἄχνην (ὁρᾷ) Ar.V.92.
3 ciruj. copos, vellones con los que se hacen las hilas ἄ. ὀθονίου Hp.Mochl.2, cf. Art.37, Mul.1.19, Aret.CA 2.3.16.
II en líquidos
1 espuma del mar ὑψόσε δ' ἄχνη ... ἔπιπτεν Od.12.238, ἁλὸς ἄ. Od.5.403, ἄ. κύματος Simon.l.c., cf. Tim.l.c., Call.Del.14, A.R.2.570, Nic.Al.518, D.C.70.4.2, Aret.SA 1.5.7, de un río θοὴν ἀπερεύγεται ἄχνην D.P.693, del vino οἰνωπὸς ἄ. E.Or.115, en la expectoración de un enfermo αἵματος ἔπτυεν ἄχνην Nonn.D.37.541
•de residuos o algas en la superficie del mar τὴν τῆς θαλάσσης ἄχνην ἐσθίουσι D.P.Au.2.11
•fig. οὐρανία ἄ. el rocío S.OC 681, χλωρὰν τέγγει δακρύων ἄχναν derrama un fresco rocío de lágrimas S.Tr.848.
2 medic. en la orina arenilla τὸ πρῶτον μικρὴ ἄχνη ... ἔπειτα τὸ ἐπιὸν ψαμμῶδες προσγίνεται Hp.Morb.4.55, en los ojos cuando se resecan κακὸν δὲ καὶ τὸ (δάκρυον) ἐπιξηραινόμενον, οἷον ἄχνη Hp.Epid.6.1.13, en la garganta ἔστιν ὅτε τινὸς ἄχνης πίμπλαται Hp.Int.1.
B otras realidades
I bot. πυρὸς ἄ.
1 especie de adelfilla o lauréola, Daphne oleoides Schreber, Dsc.4.171.
2 matapollo, torvisco, Daphne gnidium L., Dsc.4.172, Ps.Dsc.4.172.
II ἄχναν· τὴν οἴκησιν Hsch.

• Etimología: De una raíz *H2ekH^u̯3- ‘paja’, ‘salvado’, rel. lit. akúotas ‘salvado’ y gót. ahana ‘salvado’ en diversos grados de la raíz.