φράτρα

English (LSJ)

ἡ, dat.

   A φράτρῃ OGI483.87 (Pergam., ii B. C.), Ion. φρήτρη, Dor. πάτρα (q. v.), Delph. πατριά (q. v.), Att. φρατρία; also φατρία and φάτρα (v. infr.):—prop. brotherhood, but among the Greeks always in polit. sense, cf. Dicaearch.Hist.9:    I in Hom., tribe, clan, κρῖν' ἄνδρας . . κατὰ φρήτρας, ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ choose men by clans, that clan may stand by clan, Il.2.362; of the Persian royal clan (the Achaemenids), Hdt.1.125.    II later, political subdivision of the φυλή, Pl.Lg.746d, 785a, Isoc.8.88, Aeschin.2.147; φρατρίαι καὶ φυλαί Arist.Pol.1264a8, cf. 1300a25, 1309a12; freq. in Inscrr., φυλῆς καὶ δήμου καὶ φρατρίας ὧν ἂν βούληται ἀπογραψάμενον IG12.110.16; προσγραψαμένοις πρὸς φυλὴν καὶ φρατρίαν ἢν ἂν βούλωνται ib.12(5).819.21 (Tenos, ii B. C.); sub-division of a tribe, PHib. 1.28.10 (iii B. C.); of groups celebrating festivals, e.g. the Carnea at Sparta, Demetr.Sceps. ap. Ath.4.141f; or the Jewish Passover, J.AJ3.10.5, BJ6.9.3; perh. = σύνοδος 1.2, Pap. in Harvard Theological Review 29.40 (i B. C.).    2 used to translate Lat. curia, Plu. Publ.7; in form φράτρα, D.H.2.7, 6.89, al.    3 later, of any league or association, esp. in bad sense, conspiracy (in form φατρία), Lib.Or.18.141; τῶν πονηρῶν τε καὶ ἀκολάστων φατρίαι ib.17.2. (The form φάτρα is found in Arcadia, IG5(2).510 (ii B. C.), and at Tenos, ib.12(5).798.23 (iii B. C.); φατρία is found at Chios, Michel 997.28 (iv B. C.); at Tenos, IG12(5).816.16 (iii B. C.); and freq. in codd., e.g. Aeschin. l.c., Arist.Pol. ll.cc., cf. Hdn.Gr.1.298, 2.598, Orusap.EM789.20; cf. φρήτρη, φρητρία.—

German (Pape)

[Seite 1303] od. φράτρη, ἡ, auch φρατρεία und φρατρία, ion. φρήτρη, Hom. und Her., dor. πάτρα, eine durch Stamm- oder Familienverwandtschaft verbundene Volksabtheilung, Volksstamm, Geschlecht; κρῖν' ἄνδρας κατὰ φῦλα, κατὰ φρήτρας, ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ, sondere die Kämpfer nach den Geschlechtern, Il. 2, 362; so auch Her. 1, 125 ἐν τοῖσι καὶ Ἀχαιμενίδαι εἰσὶ φρήτρη, wo die alten Ausgaben φήτρη, dem dorischen πάτρα entsprechend haben; wie auch bei Sp. φατρία für φρατρία gebraucht und von den Gramm. mit πατρίη verglichen wird. – Dann eine politische Volksabtheilung, die ursprünglich auf Verwandtschaft beruhte; in Athen eine Unterabtheilung der φυλή, welche aus drei φρᾶτραι bestand, deren Mitglieder φράτορες hießen und durch religiöse Gebräuche und Festlichkeiten mit einander verbunden waren; jede φράτρα hatte 30 γένη, so daß es nach Solons Verfassung 12 φρᾶτραι oder 360 γένη gab, Plat. Legg. 746 d 785 a, Isocr. 8, 88, Arist. pol. 2, 5. 5, 8. – Bei den Römern entsprachen den φράτραις die curiae, welche bei D. Hal. 2, 7, Plut. Popl. 7 immer durch φρατρίαι wiedergegeben werden. – Es scheint nicht mit frater zusammenzuhangen, sondern mit πατήρ, πάτρα; die Ableitung von φράσσω ist nicht haltbar; vgl. Buttmann's Abhandlung über dies Wort in den Schriften der Berl. Akad. der Wissensch. 1818. 19 Hist. phil. Kl. p. 12 ff. u. Mytholog. II p. 304.

Greek (Liddell-Scott)

φράτρα: ἡ, Ἰων. φρήτρη, Ἰλ., Ἡρόδ.˙ Δωρ. πάτρα, παρ’ Ἀττ. φρατρία˙ ― κυρίως ἀδελφότης˙ ἀλλὰ παρὰ τοῖς Ἕλλησι ἀείποτε ἐπὶ πολιτικῆς σημασίας (ἴδε ἐπὶ πᾶσι Δείναρχ. παρὰ Στεφ. Βυζ.)˙ Ι. κατὰ τοὺς ἡρωϊκοὺς χρόνους, λαὸς συγγενής, ἐκ τοῦ αὐτοῦ γενάρχου καταγόμενος, φυλή, οἰκογένεια, κρῖν’ ἄνδρας... κατὰ φρήτρας, ὡς φρήτρη φρήτρῃφιν ἀρήγῃ. ἵνα ἡ μία φυλὴ ἢ οἰκογένεια βοηθῇ τὴν ἄλλην, Ἰλ. Β. 362˙ οὕτως ὁ Ἡρόδ. ποιεῖται χρῆσιν τῆς λέξεως ταύτης εἰς δήλωσιν τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας (τῆς τῶν Ἀχαιμενιδῶν), 1. 125. ΙΙ. κατὰ τοὺς ἱστορικοὺς χρόνους φρατρία ἐκαλεῖτο πολιτικὴ διαίρεσις τοῦ λαοῦ, ἧς ἡ πρώτη ἀρχὴ ἀνήγετο εἰς τοὺς δεσμοὺς συγγενείας (πρβλ. φράτηρ)˙ ἐν Ἀθήναις, ὑποδιαίρεσις τῆς φυλῆς ὡς ἐν Ρώμῃ ἡ cura ἦτο ὑποδιαίρεσις τῆς tribus, Πλάτ. Νόμ. 746D, 785A, Ἰσοκρ. 176D, Αἰσχίν. 47. 39· φρατρίαι καὶ φυλαὶ Ἀριστ. Πολιτικ. 2. 5, 17, πρβλ. 4. 15, 17., 5. 8, 19˙ συχν. ἐν Ἐπιγραφ., πρὸς φυλὴν καὶ φρατρίαν προσγραφῆναι ὁποίαν ἂν βούλωνται Συλλ. Ἐπιγρ. 2330. 11, πρβλ. 2333, 3596, κ. ἀλλ. ― Ἑκάστη φυλὴ συνέκειτο ἐκ τριῶν φρατριῶν, ὧν τὰ μέλη ἐκαλοῦντο φράτερες ἢ φράτορες (ὡς τὰ μέλη τῆς φυλῆς ἐκαλοῦντο φυλέται, καὶ τὰ τῆς curia, curiales), καὶ συνεδέοντο διὰ ποικίλων θρησκευτικῶν τελετῶν ἰδιαζουσῶν ἑκάστῃ˙ ἡ δὲ φρατρία πάλιν περιεῖχε 30 γένη, ὧν τὰ μέλη ἐκαλοῦντο γεννῆται, ὥστε κατὰ τὸ πολίτευμα τοῦ Σόλωνος αἱ Ἀθῆναι εἶχον 12 φρατρίας, καὶ 360 γένη ἢ ἀρχαίας τῶν εὐπατριδῶν οἰκογενείας, Πολυδ. Ηϳ 111. 2) αἱ παρὰ Ρωμαίοις curiae ἀκριβῶς ἀντιστοιχοῦσι πρὸς τὰς Ἀττικ. φρατρίας, καὶ οὕτω μεταφράζει αὐτὰς ἑλληνιστὶ ὁ Διονύσ. ὁ Ἁλικαρνασσεὺς 2. 7., 6. 89, κ. ἀλλ., Πλουτ. Ποπλικ. 7. ΙΙΙ. (Ἐκ τῶν πανηγύρεων καὶ εὐωχιῶν τῆς αὐτῆς φράτρας) φράτραν = συσσίτιον, Ἰωσήπου Ἰουδ. Ἀρχ. 3. 10, 5, Ἰουδ. Πόλεμ. 6. 9, 3˙ ὡσαύτως δειπνητικὴ κλίνη ἢ ἀνάκλιντρον, Δημήτρ. Σκήψ. παρ’ Ἀθήν. 141F. (Ὁ τύπος τῆς λέξεως φράτρα πολὺ ἀμφισβητεῖται, ὡς καὶ τὰ παράγωγα αὐτῆς. Παρ’ Ἡρόδ. 1. 125 οἱ παλαιότεροι ἐκδόται ἔχουσι φήτρη, ὅπερ ὑποστηρίζεται ἐκ τοῦ Δωρ. πάτρα˙ ἀλλ’ οἱ νεώτεροι ἐκδόται ἑπόμενοι τοῖς ἀρίστοις τῶν Ἀντιγράφων γράφουσι φρήτρη, ὡς ἐν τῇ Ἰλ. Ἀντὶ δὲ τοῦ τύπου φρατρία οἱ γραμμ. φέρουσι φατρία, ὡς εἰ ἦν = πατρία˙ οὕτω φέρουσι τὰ Ἀντίγραφα ἐν πολλοῖς τῶν χωρίων τῶν ἀνωτέρω μνημονευθέντων ἐξ Ἀττ. συγγραφέων˙ ὁ τύπος οὗτος ἀπαντᾷ ὡσαύτως καὶ παρὰ μεταγεν. ἐπιγραφαῖς καὶ μεταγεν. πεζογράφοις, ἴδε Πίνακας ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. σ. 165, Κοραῆ Ἡλιόδ. 324˙ ἀλλ’ ἴδε πάτρα.) [ᾱ φύσει, ὡς φαίνεται ἐκ τοῦ Ἰων. τύπου φρήτηρ].