ὑπόληψις

English (LSJ)

(later ὑπό-λημψις Anon. in Tht.3.14, etc., v. infr. 11.3b), εως, ἡ, (ὑπολαμβάνω)

   A taking up, esp. taking up the cue, taking up the matter where another leaves off, ἠνάγκασε τοὺς ῥαψῳδοὺς . . ἐξ ὑπολήψεως ἐφεξῆς αὐτὰ διιέναι Pl.Hipparch.228b; cf. ὑποβολή 1.3.    2 rejoinder, reply, ὑ. ποιεῖσθαι Isoc. 11.30, cf. 12.150 (ἐπι- Cobet, Blass, in both places).    II taking in a certain sense, assumption, notion, Pl.Def.413a sq., Arist.MM1235a20 (pl.); ὑ. λαμβάνειν Id.Rh.1417b10; τῆς ὑπολήψεως διαφοραὶ ἐπιστήμη καὶ δόξα καὶ φρόνησις Id.de An. 427b25; but distd. fr. νόησις, ib.b17; fr. ἐπιστήμη, Id.Top.149a10; joined with δόξα, Id.EN1139b17, Epicur.Fr.239; ὑ. ψευδεῖς, μοχθηραί, Id.Ep.3p.60U., Phld.Mus.p.49 K.; μὴ τοιαύτης οὔσης τῆς ὑπαρχούσης ὑ. περὶ ἑκατέρου unless such had been the existing impression, D.18.228: Chrysipp. wrote περὶ ὑπολιήψεως, Stoic.2.9; οἱ τῆς ἐναντίας ὑ. Sor.1.31.    2 hasty judgement, prejudice, suspicion, ὑ. εἰς τοὺς δικαστὰς οὐ δικαία Hyp.Eux.32, cf. Luc.Cal.5.    3 estimate formed of a person or thing, good or bad reputation, public opinion, Hdn.7.1.6; ἐν ὑπολήψει τυγχάνοντες being in high repute, Marcellin.Puls. 118.    b conceit, πολλοὺς ἐπλάνησεν ἡ ὑπόλημψις αὐτῶν LXX Si.3.24.    4 estimate, plan, Epict.Ench.1.1.    III perh. subvention, subsidy, Sammelb.7193vii 14, al. (ii A. D.), PTeb.341.12 (ii A. D.).    2 ὑ. ἑτέρου ἐλαιουργίου perh. taking over, BGU612.7 (i A. D.).    3 perh. payment in advance, PLond.3.895.12 (i A. D.), PRyl.2.127.25 (i A. D.).

German (Pape)

[Seite 1224] ἡ, das Aufnehmen, bes. das Aufnehmen der Rede eines Andern, da, wo er aufhört, ἐξ ὑπολήψεως διεξιέναι, Einer nach dem Andern, Plat. de lucri cup. 228 b. – Dah. auch Antwort, Einwendung, Widerlegung, Isocr. 11, 30 u. Sp. – Annahme, Meinung; δυσχερής Arist. rhet. 3, 15; vgl. Plat. defin. 413 a 414 b; καὶ ἄγνοια Luc. Calum. 5. – Voraussetzung, Grundsatz, Arist. Nicom. eth. 6, 5,6 u. öfter. – Die gute oder schlimme Meinung von einer Person oder Sache, der gute oder schlimme Ruf, die öffentliche Meinung, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπόληψις: -εως, (ὑπολαμβάνω) τὸ ὑπολαμβάνειν, μάλιστα τὸ ἐκδέχεσθαι τὸν λόγον ὅπου ἕτερος ἐπαύσατο λέγων, ἐξ ὑπολήψεως ἐφεξῆς διιέναι Πλάτ. Ἱππαρχ. 228Β· πρβλ. ὑποβολὴ Ι. 3. 2) ἀπόκρισις, ὑπ. ποιεῖσθαι Ἰσοκρ. 227C, πρβλ. 264Β. ΙΙ. τὸ λαμβάνειν τι κατά τινα σημασίαν, κατανόησις, κατάληψις, ἀντίληψις, περὶ θεῶν τιμῆς ὑπόληψις ὀρθὴ Πλάτ. Ὅροι 413Α κἑξ., Ἀριστ. Μεγ. Ἠθικ. 1. 35, 13· ὑπ. λαμβάνειν ὁ αὐτ. ἐν Ρητ. 3. 15, 1· τῆς ὑπολήψεως διαφοραὶ ἐπιστήμη καὶ δόξα καὶ φρόνησις ὁ αὐτ. περὶ Ψυχ. 3. 3, 7· ἀλλὰ κυρίως διακρίνεται ἀπὸ τῆς νοήσεως, αὐτόθι 6· ἀπὸ τῆς ἐπιστήμης, ὁ αὐτ. ἐν Ρητ. 3. 16, 10· συναπτόμενον μετὰ τοῦ δόξα, ὁ αὐτ. ἐν Ἠθικ. Νικ. 5. 3, 1· μὴ τοιαύτης οὔσης τῆς ὑπαρχούσης ὑπολήψεως περὶ ἑκατέρου, ἂν μὴ τοιαύτη ἦτο ἡ ὑπάρχουσα ἀντίληψις, Δημ. 304. 2. 2) ἐσπευσμένη κρίσις, προκατάληψις, ὑπόνοια, ὑποψία, ὑπόληψις εἰς τοὺς δικαστὰς οὐ δικαία Ὑπερείδ. ὑπὲρ Εὐξενίππ. 42, Λουκ. περὶ Διαβόλ. 5. 3) ἡ ἐκτίμησις ἣν σχηματίζει τις περὶ προσώπου ἢ πράγματος, καλὴ ἢ κακὴ «ἰδέα», ὑπόληψις, κοινὴ γνώμη περί τινος, Λατ. existimatie, Ἡρῳδιαν. 7. 1., 7. 10, κλπ. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 517 κἑξ.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
I. réponse, réplique;
II. conception, pensée ; p. suite
1 supposition, croyance, conjecture ; particul. jugement précipité, préjugé, d’ord. préjugé défavorable;
2 opinion bonne ou mauvaise qu’on a d’une pers. ou d’une ch. ; particul. estime, considération.
Étymologie: ὑπολαμβάνω.