πελταστής
πέτρην κοιλαίνει ρανὶς ὕδατος ἐνδελεχείῃ → constant dropping wears away a stone, constant dripping will wear away the hardest stone, little strokes fell big oaks, constant dripping wears the stone, constant dropping wears the stone, constant dripping will wear away a stone
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A one who bears a light shield (πέλτη), targeteer, E.Rh. 311, Th. 2.29, Lys. 19.21, X.Cyr. 2.1.5. II in pl., generally, light troops, Id.HG4.4.16, IG12.97.17,99.5, etc.
German (Pape)
[Seite 551] ὁ, der leichtbewaffnete Krieger, der statt des großen und schweren Schildes, ὅπλον, einen kleinen u. leichten, πέλτη führt, Eur. Rhes. 311; Thuc. 2, 29 u., Folgde, das lat. cetratus.
Greek (Liddell-Scott)
πελταστής: -οῦ, ὁ, (πελτάζω) στρατιώτης φέρων πέλτην ἤτοι ἀσπίδα ἐλαφράν, Λατ. cetratus, Εὐρ. Ρῆσ. 311, Θουκ 2. 29, Λυσ. 153. 40, κτλ. Οἱ πελτασταὶ ἦσαν κατ’ ἀρχὰς Θρᾷκες μισθοφόροι καὶ κατεῖχον θέσιν μεταξὺ τῶν ὁπλιτῶν καὶ τῶν ψιλῶν· συχνάκις μνημονεύονται μετὰ τῶν τοξοτῶν, οἷον Ξεν. Κύρ. 2. 1, 5· ἐντεῦθεν οἱ πελτασταί, καθόλου ἐπὶ τῶν ἐλαφρῶς ὡπλισμένων στρατιωτῶν, levis armaturae milites, ἀπετέλεσαν δὲ κατὰ πρῶτον δύναμιν σπουδαίαν ἐν τῷ Ἑλληνικῷ στρατῷ ὑπὸ τὸν στρατηγὸν Ἰφικράτη, ἴδε Ξεν. Ἑλλ. 4. 4. 16, καὶ 5. 12 κἑξ. Πρβλ. πέλτη.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
peltaste, soldat d’infanterie légère armé du bouclier πέλτη.
Étymologie: πελτάζω.
Greek Monolingual
ὁ, Α
στρατ.
1. στρατιώτης οπλισμένος με πέλτη, ελαφριά ασπίδα
2. στον πληθ. οἱ πελτασταί
σώματα ελαφρά οπλισμένων στρατιωτών που κρατούσαν πέλτη, μικρή ασπίδα με σχήμα μηνοειδές, καθώς και ακόντιο, ενώ σύμφωνα με τον Ηρόδοτο φορούσαν κράνος και έφεραν επίσης ένα ή δύο μαχαίρια, αρχικά ήταν Θράκες μισθοφόροι και κατείχαν θέση μεταξύ τών οπλιτών και τών ψιλών, ενώ συχνά αναφέρονται και κοντά στους τοξότες, υπό τον Αθηναίο στρατηγό Ιφικράτη αναδείχθηκαν σε στρατιωτική δύναμη αποφασιστικής σημασίας, ύστερα όμως από την άνοδο και τις κατακτήσεις του μακεδονικού στρατιωτικού συστήματος της φάλαγγας έχασαν την αξία τους κι έπεσαν σε παρακμή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πελτάζω ή < πέλτη + κατάλ. -στής (πρβλ. ασπι-στής)].
Greek Monotonic
πελταστής: -οῦ, ὁ (πελτάζω), αυτός που φέρει ελαφριά ασπίδα (πέλτη) αντί για βαρύ ὅπλον, ο πελταστής, Λατ. cetratus, σε Ευρ., Θουκ. κ.λπ. Οι πελταστές βρίσκονταν ανάμεσα στους ὁπλῖταις και στους ψιλούς.
Russian (Dvoretsky)
πελταστής: οῦ ὁ вооруженный легким щитом, легковооруженный пехотинец, пельтаст Thuc., Eur., Xen. etc.
