ἀκοστή

English (LSJ)

ἡ,

   A barley, Nic.Al.106. (Cypr. acc. to Hsch., but Thess. for grain of all kinds acc. to Sch.Il.6.506.)

German (Pape)

[Seite 78] ἡ (ἀκή, Hacheln, Buttm.), Gerste, plur., Nic. Al. 106. Nach Hesych. Cyprisch.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκοστή: ἡ, κριθή, Νικ. Ἀλεξ. 106. (λέγεται ὅτι εἶναι λέξις Κυπριακή· πρβλ. Βουττμ. Λεξίλ. ἔνθ’ ἀνωτ.)· «ἀκοστή, κριθὴ παρὰ Κυπρίοις», Ἡσυχ.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
orge, plante.
Étymologie: DELG cf. ἄχνη, ἄχυρον.

Spanish (DGE)

-ῆς, ἡ

• Grafía: graf. ἀγ- AB 213.4

• Prosodia: [ᾰ-]
1 cebada Nic.Al.106, chipr. según Hsch.
2 tes. gener. grano Sch.Er.Il.6.506.

• Etimología: Deriv. en *-s de la raíz *ak- (cf. 2 ἀκή, 1 ἄκμων), cf. lat. acus, -eris, gót. ahs ‘espiga’.

Greek Monolingual

ἀκοστή, η (Α)
το κριθάρι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. είναι, κατά τον Ησύχιο, κυπριακή και σημαίνει «το κριθάρι» (πρβλ. και λ. κοσταὶ «κριθαί» επίσης στον Ησύχιο). Κατά τους σχολιαστές, η λ. είναι θεσσαλική και σημαίνει γενικά «τρόφιμα». Ετυμολογικά η λ. συνδέεται με τ. όπως λατ. acus, -eriς «άγανο, άχυρο», γοτθ. ahs, αρχ. γερμ. ahir «στάχυ» και πιθ. με το ελλ. ἄχνη. Η λ. μπορεί να αποτελεί ουσιαστικοποιημένο τ. θηλ. επιθέτου, με αρχ. σημ. «αυτή που έχει άγανα, αγανωτή, γενειωτή» (πρβλ. λατ. Venest «ονομασία φυτού» < venestus, -a, -um «ευειδής, όμορφος») ή, κατ’ άλλους, ανάγεται στη ΙΕ ρίζα ακ- «οξύς, μυτερός, κοφτερός», οπότε συγγενεύει με λ. όπως ἀκμή, ἄκρος, ἄκων κ.λπ. Με τη λ. ἀκοσμὴ συνδέονται τα ρ. ἀκοστῶ και ο τ. ἀκόστιλα «ελάχιστα» του Ησυχίου.
ΠΑΡ. αρχ. ἀκοστῶ. Βλ. και λήμμα ακ-].

Greek Monotonic

ἀκοστή: ἡ, κριθάρι. (άγν. προέλ.).

Russian (Dvoretsky)

ἀκοστή: ἡ ячмень.