δυνατέω

English (LSJ)

   A = δύναμαι, δυνατήσει τὸ συμβαῖνον ἴσχειν Phld.Sign. 11.    2 to be mighty, 2 Ep.Cor.13.3.

German (Pape)

[Seite 673] viel vermögen, N. T, Ggstz ἀσθενέω.

Greek (Liddell-Scott)

δῠνᾰτέω: εἶμαι δυνατός, ἰσχυρός, Β. Ἐπιστ. π. Κορινθ. ιγ’, 3.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être puissant.
Étymologie: δυνατός.

Spanish (DGE)

tener poder, ser fuerte o poderosoεἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ ἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν 2Ep.Cor.13.3, τῶν ἀν[θ] ρώπων τοὺς μέγα δυνατ[οῦ] ντας Orph.Comm.19.9
•tener poder para c. inf. δυνατεῖ ... ὁ κύριος στῆσαι αὐτόν Ep.Rom.14.4, cf. 2Ep.Cor.9.8, en constr. impers. c. dat δυνατῖ ... τῷ κυρίῳ θεῷ ... ἡμῖν τὴν ὁλοκληρίαν παρασχῖν (sic) el Señor Dios tiene el poder de procurarnos la salud, POxy.3819.9 (IV d.C.).

English (Strong)

from δυνατός; to be efficient (figuratively): be mighty.

English (Thayer)

δυνάτω; (δυνατός); to be powerful or mighty; show oneself powerful: ἀσθενῶ); to be able, have power: followed by an infinitive, L T Tr WH L T Tr WH. Not found in secular writings nor in the Sept.

Greek Monotonic

δῠνᾰτέω: μέλ. -ήσω (δυνατός), είμαι ισχυρός, δυνατός, μεγαλοδύναμος, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

δῠνατέω: быть сильным, могущественным (οὐκ ἀσθενεῖ, ἀλλὰ δυνατεῖ NT).

Middle Liddell

δῠνᾰτέω, fut. -ήσω δυνατός
to be powerful, mighty, NTest.