ὀνειδισμός
Ὡς χαρίεν ἔστ' ἄνθρωπος, ἂν ἄνθρωπος ᾖ → Res est homo peramoena, quum vere est homo → Wie voller Anmut ist ein Mensch, der wirklich Mensch
English (LSJ)
ὁ,
A reproach, Ep. Rom.15.3 (pl.), al., J.AJ19.7.1, Plu.Art.22 ; calumny, Vett.Val.65.7, 73.10 (both pl.).
German (Pape)
[Seite 345] ὁ, die Schmähung, Beschimpfung, der Vorwurf, D. Hal. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ὀνειδισμός: ὁ, τὸ ὀνειδίζειν, μέμψις, ὕβρις, Πλουτ. Ἀρτοξ. 22.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
injure, outrage, ou simpl. reproche.
Étymologie: ὀνειδίζω.
English (Strong)
from ὀνειδίζω; contumely: reproach.
English (Thayer)
ὀνειδισμοῦ, ὁ (ὀνειδίζω) (cf. Winer s Grammar, 24), a reproach: ὁ ὀνειδισμός τοῦ Χριστοῦ i. e. such as Christ suffered (for the cause of God from its enemies), Winer s Grammar, 189 (178). (Plutarch, Artax. 22; (Dionysius Halicarnassus); the Sept. chiefly for חֶרְפָּה.)
Greek Monolingual
(ΑΜ ὀνειδισμός) ονειδίζω
1. ύβρις, προσβολή
2. μομφή
3. χλευασμός, ταπείνωση
4. επίπληξη
αρχ.
συκοφαντία, διαβολή.
Russian (Dvoretsky)
ὀνειδισμός: ὁ Plut., NT = ὀνείδισμα.
