ὀνοκρόταλος
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ὁ, A pelican, Plin.HN10.131, Mart.11.21.10.
German (Pape)
[Seite 348] ὁ, ein gallischer Vogel, Wasserrabe, Plin. H. N. 10, 74.
Greek (Liddell-Scott)
ὀνοκρότᾰλος: ὁ, ὁ πελεκάν, Πλίν. 10. 66, Μαρτ. 11. 21.
Greek Monolingual
ὀνοκρόταλος, ὁ (Α)
ο πελεκάνος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνος + κρόταλον (< κροτώ)].
