ἀσύγκριτος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ον, A not comparable, Thphr.Fr.89.7, Phld.D.1.15, AP 5.64; τοῖς ἄλλοις Plu.Marc.17; ἀσύγκριτος ἄνθρωπος ἀλόγῳ ζῴῳ Phld. D.1.11. Adv. -τως without the use of the comparative form, D.T.635.15. 2 incomparable, surpassing, θεός Ph.1.578, cf. Plu.Dio47, BGU613.20 (ii A. D.), etc., Ath.Mitt.12.174 (Prusias); of remedies, Gal.14.112. Adv. -τως incomparably, Hierocl. in CA 3p.424M., CIG 3493.14 (Thyatira). II antagonistic, of alien kind, Plu.2.134d (but v. foreg.).
Spanish (DGE)
-ον
I 1que no se puede comparar gener. ἀσύγκριτον γὰρ τὸ πλεονάζον Thphr.Fr.89.7, cf. Phld.D.1.15.6, οὕτως ἀμφότερ' ἐστὶν ἀσύγκριτα AP 5.65
•c. dat. τοῖς ἄλλοις Plu.Marc.17, ἀ. ἄνθρωπος ἀλόγῳ ζῴῳ Phld.D.1.11.16.
2 incomparable, sin igual, inigualable θεός Ph.1.578, Ath.Al.M.26.132A, ἀρετή Plu.Dio 47, πρᾶξις Herm.Mand.7.1, ἐπιστροφή BGU 613.20 (II d.C.), ἀντίδοτος Gal.14.112, ἁμαρτία Hom.Clem.11.12, frec. como elogio de personajes CIIud.1.130, IGBulg.12.16.1 (Dionisópolis II/III d.C.), 12.63bis.4 (Odesos), IEphesos 3080.3, IKios 113.3, PHarris 109.13 (III/IV d.C.).
3 incompatible, antagonista δυνάμεις Plu.2.134d (cód.).
II adv. -ως
1 incomparablemente, absolutamente ὁ δημιουργὸς θεός, ἀ. τῶν πάντων προτιμώμενος Hierocl.in CA 3.4, ὁ κύριος ... πρωτότοκος ἀ. ἐστί Gr.Nyss.M.46.1112D, cf. CIG 3493.14 (Tiatira), SEG 27.841.7 (Ancira II d.C.), TAM 4(1).35.
2 gram. sin el uso de la forma comparativa D.T.635.16.
German (Pape)
[Seite 379] 1) unvergleichbar, Plut. Marcell. 17; Dion. 47; Ep. ad. 4 (V, 65). – 2) ungesellig, Plut. u. Sp.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qu’on ne peut juger ensemble ou comparer, sans rapport;
2 incompatible, inconciliable.
Étymologie: ἀ, συγκρίνω.
Russian (Dvoretsky)
ἀσύγκρῐτος:
1) несравнимый Plut.;
2) несовместимый Plut., Anth.
Greek (Liddell-Scott)
ἀσύγκρῐτος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ συγκρίνῃ, ἀνόμοιος, ἀετὸς ὁ Ζεῦς ἦλθεν ἐπ’ ἀντίθεον Γανυμήδην κύκνος ἐπὶ ξανθὴν μητέρα τὴν Ἑλένης. Οὕτως ἀμφότερ’ ἐστὶν ἀσύγκριτα Ἀνθ. Π. 5. 65, Πλουτ. Μάρκελλ. 17: ― Ἐπίρρ. -τως, ἄνευ συγκρίσεως, «ὑποκοριστικὸν δέ ἐστι τὸ μείωσιν τοῦ πρωτοτύπου δηλοῦν ἀσυγκρίτως» Ἀπολλών. περὶ ἐπιρρ. 635, 16. 2) ὁ μὴ ἐπιδεχόμενος σύγκρισιν, ὑπέρτερος, ἔξοχος, τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀρετὴν ἀσύγκριτον ἔχοντι Πλουτ. Δίων 47: - Ἐπιρρ. -τως Συλλ. Ἐπιγρ. 3493. 14. ΙΙ. ἐναντίος, βλαβερός, Πλούτ. 1. 134D.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἀσύγκριτος, -ον)
αυτός που δεν επιδέχεται σύγκριση, ο απαράμιλλος
αρχ.
1. αυτός που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάποιον άλλον, ο ανόμοιος
2. ανταγωνιστικός, εχθρικός.
Greek Monotonic
ἀσύγκρῐτος: -ον (συγκρίνω), αυτός που δεν συγκρίνεται, ανόμοιος, σε Πλούτ.
