δακρυτός
ἢ τοὺς πότους ἐρεῖς δῆλον ὅτι καὶ τὰ δεῖπνα καὶ ἐσθῆτα καὶ ἀφροδίσια, καὶ δέδιας μὴ τούτων ἐνδεὴς γενόμενος ἀπόλωμαι. οὐκ ἐννοεῖς δὲ ὅτι τὸ μὴ διψῆν τοῦ πιεῖν πολὺ κάλλιον καὶ τὸ μὴ πεινῆν τοῦ φαγεῖν καὶ τὸ μὴ ῥιγοῦν τοῦ ἀμπεχόνης εὐπορεῖν; → There you'll go, talking of drinking and dining and dressing up and screwing, worrying I'll be lost without all that. Don't you realize how much better it is to have no thirst, than to drink? to have no hunger, than to eat? to not be cold, than to possess a wardrobe of finery? (Lucian, On Mourning 16)
English (LSJ)
όν (ή, όν J.AJ4.8.48), wept over, tearful, ἐλπίς A.Ch. 236; μόρος AP7.495 (Alc.); ἀπαλλαγή J.l.c.: irreg. Sup. δακρυώτατος, Hsch.
Spanish (DGE)
(δακρῡτός) -ή, -όν
• Morfología: [-ός, -όν IG 13.1295bis.6 (V a.C.)]
1 llorado δ. ἐλπὶς σπέρματος σωτηρίου llorada esperanza de una semilla salvadora de Orestes, A.Ch.236, πᾶσιν δ. Δημήτριος FAmyzon 65.2 (II a.C.), ἠρία AP 7.180 (Apollonid.).
2 que hace llorar, deplorable (τάδ' ἔργα φόνια) ... δακρύτ' ἄγαν E.El.1182, μνήμη IG l.c., ἄχος CEG 153.2 (Amorgos V a.C.), ἠιθέων δ. ἅπας μόρος toda muerte de jóvenes es deplorable, AP 7.495 (Alc.Mess.), ποιεῖν ... δακρυτὴν τὴν ἀπαλλαγήν I.AI 4.323.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
1 pleuré;
2 qu'il faut pleurer, déplorable.
Étymologie: adj. verb. de δακρύω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δακρυτός -όν [δακρύω] te bewenen.
Russian (Dvoretsky)
δακρῡτός:
1 стоивший многих слез (ἐλπὶς σπέρματος σωτηρίου Aesch.);
2 заставляющий плакать, достойный слез, ужасный (sc. πήματα Eur.; μόρον Anth.).
Greek Monolingual
δακρυτός, -ή, -όν και δακρυτός, -όν (Α) δακρύω
εκείνος για τον οποίο δακρύζει κανείς.
Greek Monotonic
δακρῡτός: -όν (δακρύω), πολυδάκρυτος, αξιοδάκρυτος, αξιολύπητος, σε Αισχύλ., Ανθ.
Greek (Liddell-Scott)
δακρῡτός: -όν, ἀξιοδάκρυτος, πολυδάκρυτος, ἐλπὶς Αἰσχύλ. Χο. 236· μόρος Ἀνθ. Π. 7. 490. Ἀνώμαλόν τι ὑπερθ. δακρυώτατος παρ’ Ἡσύχ.
