ἐσθίω

English (LSJ)

(cf. ἔσθω, ἔδω, the latter of which is the radic. form, and supplies fut. and pf. of ἐσθίω), impf.

   A ἤσθιον Hes.Op.147 : fut. ἔδομαι (old pres. subj. of non-thematic stem) Il.4.237, Ar.Pax1357(lyr.), etc. ; ἐδοῦμαι late, (προκατ-) Luc.Hes.7, etc. : pf. ἐδήδοκα Ar.Eq.362, X.An.4.8.20 ; opt. ἐδηδοκοίη Cratin.320 ; Ep.part. ἐδηδώς, -υῖα, Il.17.542, h.Merc.560 : plpf. ἐδηδόκειν Luc.Gall.4(v.l.):—Med., aor. 1 ἠδεσάμην (κατ-) Gal.5.752:—Pass., ἐσθίομαι Od.4.318, Thphr.HP1.12.4, Luc.Cyn.11, etc. : aor. 1 ἠδέσθην v.l. in Hp.Vict.2.54, Arist.Pr.908a29, (ἀπ-, κατ-) Pl.Com.138,35: pf. ἐδήδεσμαι (κατ-) Pl.Phd.110e, ἐδήδεμαι (ἀπ-) Arist.HA591a5 (v.l.) ; Ep. 3sg. ἐδήδοται Od.22.56.— The aor. 2 and later also the fut. are supplied by φαγ- (v. φαγεῖν); in Ion. and Hellenistic Greek the pf. is βέβρωκα βέβρωμαι, aor. Pass. ἐβρώθην; in late Greek the pres. is τρώγω:—eat, ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν Od.2.305, 21.69 ; τὰ ἐσθίοντα ἐν στρατιᾷ the ration-strength, X.Cyr.1.6.17 : usu. c. acc., κρέα ἤσθιον Od.20.348, cf. S.Fr.671 (from a satyric drama), E.Cyc.233 : c. gen., ἐ. τινός eat of.., X.HG3.3.6, etc. ; of animals, devour, ἤσθιε δ' ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος Od.9.292 ; χρόα γῦπες ἔδονται Il.4.237, cf. Hes.Th.524, 773, Semon.9, etc. ; consume, βίοτον καὶ κτήματ' ἔδονται Od.2.123:—Pass., ἐσθίεταί μοι οἶκος my house is eaten up, I am eaten out of house and home, 4.318 ; ὅσσα τοι ἐκπέποται καὶ ἐδήδοται 22.56.    2 metaph., πάντας πῦρ ἐσθίει the fire devours all, Il.23.182 ; of an eating sore, A.Fr.253:—Pass., ὀδόντες ἐσθιόμενοι decayed teeth, Thphr.Char.19.3 ; ἐσθιόμενα eroded parts of the bowel, Hp.Epid.4.20.    3 fret, vex, ἐ. ἑαυτόν Ar.V.287 (lyr.) ; ἐ. τὴν χελύνην ὑπ' ὀργῆς to bite the lip, ib.1083 ; ἐ. καρδίαν Pythag. ap. Plu.2.12e.    4 take in one's mouth, γλῶτταν αὐλοῦ Philostr.Im.1.20.

German (Pape)

[Seite 1042] (auch ἔσθω), nur praes. u. impf.; für den gew. Gebrauch ist das fut. dazu ἔδομαι, aor. ἔφαγον, perf. ἐδήδοκα, ἐδήδεσμαι, aor. ἠδέσθην; essen, gew. von Menschen, absolut, bes. oft ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν, od. τί, Hom. u. Folgde; auch von Thieren, fressen, Ar. Pax 31; Arist. H. A. 6, 18; u. von anderen Dingen, π ῦρ πάντας ἐσθίει, das Feuer verzehrt sie, Il. 23, 182; οἶκος ἐσθίεται, das Haus wird aufgezehrt durch Schwelgerei, Od. 4, 318; selten bei den Tragg.; in Prosa überall; übertr., ἑαυτόν, sich abhärmen, Ar. Vesp. 287; vgl. μὴ ἐσθίειν καρδίαν, Pyth. bei Plut. ed. lib. 17; beißen, anbeißen, Ael. H. A. 6, 9 u. a. Sp. – Hippocr. hat auch das med., bes. τὰ ἐσθιόμενα, scharfe, beißende Sachen.

French (Bailly abrégé)

impf. ἤσθιον, f. ἔδομαι, et réc. φάγομαι, ao.2 ἔφαγον, pf. ἐδήδοκα, pf.2 ἔδηδα, pqp. ἐδηδόκειν;
Pass. ao. ἠδέσθην, pf. ἐδήδεσμαι;
1 manger : τι, qch ; τινος, de qch ; τὰ ἐσθίοντα XÉN l’organe qui sert à manger, la bouche;
2 rar. en parl. d’animaux paître, se repaître;
3 fig. dévorer, consumer.
Étymologie: R. Ἐδ, manger, dévorer ; cf. ἔδω.

English (Autenrieth)

inf. ἐσθέμεναι, ipf. ἤσθιον, ἦσθε, aor. ἔφαγον, inf. φαγέμεν, φαγέειν, for fut. and perf., see ἔδω: eat, said of both men and animals; fig., ‘consume,’ ‘devour,’ Od. 2.75 ; πῦρ, Il. 23.182; pass., οἶκος, Od. 4.318.