ὑποκλάζω
τίς γὰρ ἁδονᾶς ἄτερ θνατῶν βίος ποθεινὸς ἢ ποία τυραννίς; τᾶς ἄτερ οὐδὲ θεῶν ζηλωτὸς αἰών → What human life is desirable without pleasure, or what lordly power? Without it not even the life of the gods is enviable.
English (LSJ)
A bend the knees under one, sink down, Hld.7.7, Nonn.D.43.47; ὑ. τινί bow the knee before... ib.47. 627; ἄρνες ταῖς μητράσιν ὑποκλάσαντες τὴν θηλὴν ἔσπασαν Longus 3.13 (ὑ. αὑτοὺς codd.); ὑπώκλασε γαῖα χανοῦσα (in an earthquake) Epic. in BKT5(1) p.85 (iv B. C.): metaph. of an expiring lamp, AP 5.278 (Paul. Sil.); of a declining fever, Paul.Aeg.2.47; τὰ δ' ὑπείροχ', ὁπανίκα νεύσω, κῦρος ὑποκλάζοισ' the mighty, when I nod, bow down before my power, Hymn.Is.143.
ὑπο-κλάζω or ὑπο-κλαγγάνω,
A cry out a little, groan, τί μάτην ὑπέκλᾰγες; S.Ichn. 171 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1220] allmälig in die Kniee sinken, niederkauern; übertr., ἄρχεται ἤδη λύχνος ὑποκλάζειν ἦκα μαραινόμενος Paul. Sil. 28 (V, 279); von sinkendem Muthe, ὑποκλασθέντα θυμὸν χαλᾶν Agath. 4 (V, 216), was aber auch von ὑποκλάω abgeleitet werden kann.
Greek (Liddell-Scott)
ὑποκλάζω: ὀκλάζω ὀλίγον κατὰ μικρὸν κάμπτω τὰ γόνατα καὶ «ζαρώνω», Ἡλιόδ. 7. 7, Νόνν. Δ. 43. 47˙ ὑπ. τινί, κάμπτομαι, ταπεινοῦμαι ἐνώπιόν τινος, ὁ αὐτ. 47. 627˙ - μεταφορ., ἐπὶ λύχνου ἑτοίμου νὰ σβεσθῇ, Ἀνθ. Παλ. 5. 279. ΙΙ μεταβ., κατακάμπτω τινά, ὑπ. αὑτούς τινι Λόγγ. 3. 8. - Παθ., Παύλου Σιλ. Ἔκφρ. Ἁγ. Σοφ. 251, 735.
Greek Monolingual
(I)
ΜΑ
1. λυγίζω λίγο τα γόνατα («ὕπτιος αὐτοκύλιστος ὑπώκλασε ταῡρος ἀρούρη», Νόνν.)
2. (με δοτ.) ταπεινώνομαι μπροστά σε κάποιον
3. μτφ. (για λύχνο) σβήνω σιγά σιγά («ἄρχεται ἤδη λύχνος ὑποκλάζειν ἦκα μαραινόμενος», Παύλ. Σιλ.)
4. (μτβ.) κάμπτω, λυγίζω («ὑποκλάσαντες αὐτοὺς ταῑς μητράσιν», Λόγγ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + ὀκλάζω «κάθομαι με κεκαμμένα τα σκέλη»].
(II)
Α
βογγώ, γογγύζω λίγο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + κλάζω «βγάζω οξύ, διαπεραστικό ήχο, κράζω»].
Russian (Dvoretsky)
ὑποκλάζω: оседать, перен. гаснуть (λύχνος ὑποκλάζεται Anth.).
