διακολακεύομαι
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
A vie with each other in flattery, Isoc.12.159:—Act. only as v.l. in Sch.E.Or.714.
Greek (Liddell-Scott)
διακολᾰκεύομαι: μέσ., ἁμιλλῶμαι πρός τινα εἰς κολακείαν τινός, Ἰσοκρ. 266Β. - Ἐνεργ. παρὰ τῷ Σχολ. Εὐριπ.
French (Bailly abrégé)
part. prés.
rivaliser de flatterie.
Étymologie: διά, κολακεύω.
Spanish (DGE)
1 rivalizar en lisonjas Isoc.12.159.
2 tard. v. act. adular τὸν τῶν Ἀργείων ὄχλον Sch.E.Or.714D. (ap. crít.).
Greek Monolingual
διακολακεύομαι (Α)
συναγωνίζομαι κάποιον στην κολακεία.
Russian (Dvoretsky)
διακολᾰκεύομαι: льстить наперебой, соревноваться в лести (πρός τινα Isocr.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
διακολακεύομαι [διά, κολακεύω] wedijveren in vleierij.
