ἀνεπίπληκτος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον, A not liable to be reproved, Eup.397; βίος E.Or.922, Men.Epit.489. Adv. ἀνεπιπλήκτως Hsch., f.l. in Ph.2.454. 2 in bad sense, not reproved, licentious, τροφῇ ἀ. τραφῆναι Pl.Lg.695b, cf. Eus.Mynd.62. II Act., not reproving or blaming, τὸ ἀνεπίπληκτον = abstinence from blame or criticism, M.Ant.1.10.
German (Pape)
[Seite 225] 1) ungescholten, tadellos, Eupol. B. A. 398; als v.l. Xen. Cyr. 2, 1, 22 für ανεπ ίκλητος; Plat. Legg. III, 695 b τροφῇ ἀνεπιπλήκτῳ τραφέντες, ungebunden. – 2) nicht scheltend, tadelnd, M. Ant. 1, 10.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνεπίπληκτος: -ον, μὴ ὑποκείμενος εἰς ἐπιπλήξεις, ὁ μὴ ἐπιπληττόμενος, «ᾧ οὐδεὶς ἐπιπλήττει ἁμαρτάνοντι· Εὔπολις» Σουΐδ. ἄλλη γραφὴ ἐν Ξεν. Κύρ. 2. 1, 22 ἀντὶ τῆς παραδεδεγμένης: ἀνεπίκλητος. 2) ἐπὶ κακῆς σημασ., ἀκόλαστος, τροφῇ ἀνεπιπλήκτῳ τραφέντας Πλάτ. Νόμ. 695Β. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ μὴ ἐλέγχων, μὴ ψέγων, τὸ ἀνεπίπληκτον, τὸ μὴ ἐπιπλήττειν, Μ. Ἀντων. 1. 10.
Spanish (DGE)
-ον
I 1irreprochable, βίος E.Or.922, ἀνεπίπληκτος αὐτὸς τῷ βίῳ Men.Epit.910, cf. Eup.397.
2 que queda sin castigo de pers. ἀνεπιπλήκτων αὐτῶν ὄντων PLond.44.21 (II d.C.)
•fig. carente de austeridad, demasiado refinado τροφή Pl.Lg.695b, ψυχὴ ... ἐν τρυφῇ ἀνεπιπλήκτῳ ... τραφεῖσα D.C.61.4.2
•subst. τὸ ἀ. relajación Eus.Mynd.62.
3 subst. τὸ ἀ. ausencia de crítica M.Ant.1.10.
II adv. -ως en forma irreprochable Hsch.
Greek Monolingual
ἀνεπίπληκτος, -ον (Α)
1. μη υποκείμενος σε κατάκριση ή επίπληξη
2. ακόλαστος, χυδαίος
3. εκείνος που δεν ασκεί έλεγχο, που δεν ψέγει.
Russian (Dvoretsky)
ἀνεπίπληκτος: обходящийся без наказаний (ἀ. τροφή Plat.).
