ἐννεακαιδεκαετηρίς
Ὥσπερ αὐτοῦ τοῦ ἡλίου μὴ ὄντος καυστικοῦ, ἀλλ' οὔσης ζωτικῆς καὶ ζωοποιοῦ θέρμης ἐν αὐτῷ καὶ ἀπλήκτου, ὁ ἀὴρ παθητικῶς δέχεται τὸ ἀπ' αὐτοῦ ϕῶς καὶ καυστικῶς· οὕτως οὖν ἁρμονίας οὔσης ἐν αὐτοῖς τινὸς καὶ ἑτέρου εἴδους ϕωνῆς ἡμεῖς παθητικῶς ἀκούομεν → Just as although the Sun itself does not cause burning but has a heat in it that is life-giving, life-engendering, and mild, the air receives light from it by being affected and burned, so also although there is a certain harmony and a different kind of voice in them, we hear it by being affected.
English (LSJ)
ίδος, ἡ, cycle of nineteen years, D S. 12.36, Placit.2.32.2, Ptol.Tetr.205.
Spanish (DGE)
-ίδος, ἡ
astr. período o ciclo decemnovenal o lunar cuando las fases de la luna vuelven a producirse en las mismas fechas τοῦτο δὲ καὶ διὰ τῆς ἐννεακαιδεκαετηρίδος φανερὸν γίνεται Gem.8.48, cf. Ach.Tat.Phaen.3.3, Sch.Arat.752, 756, tb. llamado μέγας ἐνιαυτός Placit.2.32.2, D.S.12.36
•o, por su descubridor, año de Metón, D.S.ib., cf. Ach.Tat.Intr.Arat.19.13, Phot.ε 955, Sud.s.u. ἐνιαυτὸς Μέτωνος
•c. implicaciones en astrol., Ptol.Tetr.4.10.9, Vett.Val.31.30, 32.5.
German (Pape)
[Seite 846] ίδος, ἡ, Zeit von neunzehn Jahren, Plut. plac. phil. 2, 32 D. Sic. 12, 36.
French (Bailly abrégé)
ίδος (ἡ) :
cycle de dix-neuf ans.
Étymologie: ἐννεακαίδεκα, ἔτος.
Russian (Dvoretsky)
ἐννεακαιδεκαετηρίς: ίδος ἡ период в девятнадцать лет Diod., Plut.
Greek (Liddell-Scott)
ἐννεακαιδεκαετηρίς: -ίδος, ἡ, κύκλος ἐκ δεκαεννέα ἐτῶν εἰσαχθεὶς ἐν Ἀθήναις (πιθανῶς ὑπὸ Μέτωνος) π. Χ. 432, πρὸς συμβιβασμὸν τῶν σεληνιακῶν μηνῶν μετὰ τοῦ ἡλιακοῦ ἔτους, Διόδ. 12. 36, Πλούτ. 2. 892C· ἴδε Κλίντωνος F. H. 2. σ. 337 καὶ πρβλ. ὀκταετηρίς.
Greek Monolingual
ἐννεακαιδεκαετηρίς, η (Α)
χρονική περίοδος δεκαεννέα ετών, χρονολογικός κύκλος δεκαεννέα ετών, από τα οποία τα δώδεκα ήταν κοινά και τα επτά εμβόλιμα
αλλιώς ο ενιαυτός του Μέτωνος ή μέγας ενιαυτός.
