termino

Latin > English (Lewis & Short)

termĭno: āvi, ātum, 1, v. a. terminus,
I to set bounds to, mark off by boundaries, to bound, limit (class.; syn.: finio, definio).
I Lit.: terra mare et contra mare terras terminat omnes, Lucr. 1, 1000: fines, Cic. Off. 1, 10, 33; cf.: quorum alter fines vestri imperii non terrae sed caeli regionibus terminaret, id. Cat. 3, 11, 26: locus, quem oleae terminabant, id. Caecin. 8, 22: quo (lituo) regiones vineae terminavit, id. N. D. 2, 3, 9: fana, Liv. 5, 50, 2: stomachus palato extremo atque intimo terminatur, Cic. N. D. 2, 54, 135: pars prior (togae) mediis cruribus optime terminatur, Quint. 11, 3, 139 et saep.: agrum publicum a privato, Liv. 42, 1, 6; Inscr. Orell. 3260.—Absol.: (praetores) terminari jussi, quā ulterior citeriorve provincia servaretur, Liv. 32, 28, 11: famam qui terminet astris, Verg. A. 1, 287.—
II Trop., to limit, set limits to; to circumscribe, fix, define, determine: isdem finibus gloriam, quibus vitam, Cic. Sen. 23, 82: quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes suas terminare, id. Arch. 11, 29: spem possessionum Janiculo et Alpibus, id. Mil. 27, 74: sonos vocis paucis litterarum notis, id. Tusc. 1, 25, 62: quod ipsa natura divitias, quibus contenta sit et parabiles et terminatas habet, id. Fin. 1, 13, 46; cf.: victu atque cultu terminatur pecuniae modus, id. Par. 6, 3, 50: modum magnitudinis et diuturnitatis, id. Tusc. 2, 19, 45: qui (Epicurus) bona voluptate terminaverit, mala dolore, id. Off. 3, 33, 117: summam voluptatem omnis privatione doloris, id. Fin. 1, 11, 38: ea (lingua) vocem fingit et terminat, id. N. D. 2, 59, 149: ut subjectos campos terminare oculis haud facile queas, i. e. reach the limits, Liv. 32, 4, 4: gloriam tantam futuram, ut terminari nullo tempore oblivione possit, Just. 22, 5, 12: prooemia intra quattuor sensus, Quint. 4, 1, 62.—
   B Transf., to set bounds to, to close, finish, end, terminate: sententiam numerose, Cic. Or. 59, 199: clausulas longa syllaba, id. de Or. 3, 47, 183; cf.: ut pariter extrema terminentur, id. Or. 12, 38: ut, unde est orsa, in eo terminetur oratio, id. Marcell. 11, 33: si, ut Maecenas, etc., dicerentur, genitivo casu non e litterā sed tis syllabā terminarentur, Quint. 1, 5, 62: jam imperio annuo terminato, Cic. Fam. 3, 12, 4: si negotium terminatum est, Dig. 47, 2, 58: rem judicio, ib. 50, 16, 230: litem, ib. 42, 1, 40.—Hence, adv.: termĭnātē, with limits, Auct. Cas. Lit. Goes. p. 243.