ὅμηρος

English (LSJ)

ὁ, pledge, surety, hostage, ὁμήρους λαμβάνειν Hdt.6.99; ὁ. παῖδας λαβών Id.1.64; τὰ ἑωυτοῦ τέκνα δοὺς ὁ. Id.7.165, cf. Th.7.83; ἐν ὁμήρων λόγῳ ποιεύμενος Hdt.7.222; ἄγεσθαι ὅμηροι = to be carried off as hostages, Id.8.94,9.90; τοῖον ὅμηρόν μ' ἀποσυλήσας having robbed me of such a hostage, E.Alc.870(anap.); ἔχω γ' ὑμῶν ὁμήρους have hostages for you, Ar.Ach.327, cf. Lys.244; of things, τὴν γῆν ὅμηρον ἔχειν Th.1.82: neut. pl., ὅμηρα δούς Lys.12.68, cf. Plb.3.52.5, OGI 751.5 (ii B.C.); ὥσπερ.. ὁμήρους ἔχομεν τοῦ λόγου τὰ παραδείγματα Pl. Tht.202e: neut. pl. even of one person, μὴ πεμψάτω ὅμηρα τῶν Αἰαντείων μηθένα Schwyzer 366.17 (Tolophon); ὃς ἦν ὅμηρα LXX 1 Ma. 1.10.

German (Pape)

[Seite 331] 1) wie ὁμήρης, zusammengefügt, vereinigt, bes. durch die Ehe, Gatte, Gattinn, Eur. Alc. 873. – 2) wie τὸ ὅμηρον, welches bes. im plur. gebraucht wurde, Unterpfand, der Einigung, Geißel; Ar. Ach. 308 Lys. 244; ὁμήρους τῶν νησιωτέων παῖδας ἐλάμβανον, Her. 6, 99. 8, 94; ἄνδρας δώσειν Ἆθηναίων ὁμήρους, ἕνα κατὰ τάλαντον, Thuc. 7, 83; Xen. Cyr. 4, 2, 7 u. öfter; ὥσπερ ὁμήρους ἔχομεν τοῦ λόγου τὰ παραδείγματα, Plat. Theaet. 202 e; auch von Land und anderm Unterpfande, μὴ γὰρ ἄλλο τι νομίσητε τὴν γῆν αὐτῶν ἢ ὅμηρον ἔχειν, Thuc. 1, 82; ὑπέσχετο δὲ εἰρήνην ποιήσειν μήτε ὅμηρα δούς –, Lys. 12, 68; Pol. 3, 52, 5 u. a. Sp., die auch von einem Menschen sagen ὃς ἦν ὅμηρα, Maccab. – 3) Nach Her. Vit. Hom. 13 soll bei den Kymäern ὅμηρος blind geheißen haben, woraus die Sage von Homer's Blindheit erklärt wird.

French (Bailly abrégé)

1ου (ὁ) :
gage, otage.
Étymologie: ὁμοῦ, ἄρω.
2ου;
adj. m.
aveugle.
Étymologie: DELG de Ὅμηρος.

Greek Monotonic

ὅμηρος: ὁ,
1. εγγύηση για τη διατήρηση της ενότητας, εγγύηση, ενέχυρο, όμηρος, σε Ηρόδ., Αττ.
2. λέγεται για πράγματα, ενέχυρο, εγγύηση, τὴν γῆν ὅμηρον ἔχειν, σε Θουκ. (αμφίβ. προέλ.).

Russian (Dvoretsky)

I ὁ поручительство, гарантия, залог или заложник (ὁμήρους λαμβάνειν τινάς Her.; τὴν γῆν τινος ὅμηρον ἔχειν Thuc.): ἐν ὁμήρων λόγῳ ποιεῖσθαί τινας Her. держать кого-л. в качестве заложников.
II ου adj. m слепой (в диалекте г. Κύμη, считавшего себя родиной Гомера) Her.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: pledge, hostage, bail, warrant (IA.).
Other forms: pl. also -α.
Derivatives: ὁμηρεύω, also with ἐξ-, συν-, to serve as a hostage, to guarantee, to take as a pledge, to take hostage (Att. Redner, E. Rh. 434, Antiph.) with ὁμηρ-εία f. (Pl., Th., Plb.), -ευμα n. (Plu.) pledge, hostage, ἐξ-ευσις f. hostage-taking (Plu.).
Origin: GR [a formation built with Greek elements]X [probably]
Etymology: Prob. prop. with Curtius a.o. "who is together (with others), the companion, who is forced to go with", compound of ὁμοῦ and ἀρ- in ἀραρειν etc. w. similar meaningdevelopment as in Lat. obsēs ( : obsideō) hostage, bail (but the root ἀρ- is difficult to understand). Slightly diff. Szemerényi Glotta 33, 363 ff.: the 2. member to ἐρ- in ἔρχομαι. The orig. meaning still in ὁμηρέω and ὁμηρέταις ὁμοψήφοις, ὁμογνώμοσιν H.; cf. also ὁμαρτέω and ἁμαρτή. -- Perhaps identical with this ὅμηρος = ὁ τυφλός (Lyc., H.), "because he goes with his leader" (Birt Phil. 87, 376ff.; cf. Kretschmer Glotta 22, 264)?; hardly convincing. Rater appellative use of the name of the poet (?). On attempts to connect the name Ο῝μηρος (Cret. Ο῝μαρος) wiht the appellative, s. except P.-W. 8, 2199 f. also Birt l.c. and Durante Rend. Acc. Lincei Ser. 8: 12, 94ff.; cf. Schwartz Herm. 75, 1ff., Bonfante, Par. Pass. 1968, 360; Posock, St. Mic. 4(1967)101; Deroy, Ant. Cl. 1972, 427.

Middle Liddell

ὅμηρος, ὁ,
1. a pledge for the maintenance of unity, a surety, a hostage, Hdt., Attic
2. of things, a pledge, security, τὴν γῆν ὅμηρον ἔχειν Thuc. [deriv. uncertain]

Frisk Etymology German

ὅμηρος: {hómēros}
Forms: pl. auch -α
Grammar: m.,
Meaning: Pfand, Geisel, Bürge, Bürgschaft (ion. att.).
Derivative: Davon ὁμηρεύω, auch mit ἐξ-, συν-, als Geisel dienen, Bürgschaft leisten, zum Unterpfand, als Geisel nehmen (att. Redner, E. Rh. 434, Antiph. u.a.) mit ὁμηρεία f. (Pl., Th., Plb. usw.), -ευμα n. (Plu.) Unterpfand, Geisel, ἐξευσις f. Geiselnahme (Plu.).
Etymology : Wohl eig. mit Curtius u.a. "der Zusammenseiende, der Begleiter, der zum Mitgehen Gezwungene", Zusammenbildung von ὁμοῦ und ἀρ- in ἀραρειν usw. m. ähnlicher Bed.entwicklung wie in lat. obsēs ( : obsideō) Geisel, Bürge. Etw. abweichend Szemerényi Glotta 33, 363 ff.: das Hinterglied zu ἐρ- in ἔρχομαι u.a. Die urspr. Bed. noch in ὁμηρέω und ὁμηρέταις· ὁμοψήφοις, ὁμογνώμοσιν H.; vgl. noch ὁμαρτέω und ἁμαρτή. — Ob damit identisch ὅμηρος = ὁ τυφλός (Lyk., H.), "weil er mit seinem Führer geht" (Birt Phil. 87, 376ff.; vgl. Kretschmer Glotta 22, 264)? Wohl eher appellativischer Gebrauch des Dichternamens. Über Versuche, den Namen Ὅμηρος (kret. Ὅμαρος) mit dem Appellativum zu verbinden, s. außer P.-W. 8, 2199 f. noch Birt a. O. und Durante Rend. Acc. Lincei Ser. 8: 12, 94ff.; vgl. Schwartz Herm. 75, 1ff.
Page 2,386

Mantoulidis Etymological

(=συναρμοσμένος, ἐγγύηση). Ἀπό τό ὁμοῦ + ἀραρεῖν τοῦ ἀραρίσκω (=ἑνώνω).
Παράγωγα: ὁμηρεύω, ὁμηρεία, ὁμηρέω, ὁμήρευμα. Στή διάλεκτο τῶν Κυμαίων, ὅμηρος = τυφλός. Ἀπό τό Ὅμηρος τά: ὁμηρίζω (=μιμοῦμαι τόν Ὅμηρο), ὁμηρικός. Δές γιά ἄλλα παράγωγα στό ὁμός.

Lexicon Thucydideum

obses, hostage, 1.56.2, 1.57.6, 1.82.4, 1.108.3. 1.115.3. 1.115.5. 1.117.3. 2.26.2, 3.90.4. 3.101.2. Ibid. bis. in the same place twice 3.102.1. 3.114.3, [vulgo commonly ὁμόρους] 5.61.4. 5.61.5. 6.61.3. 7.83.2, 8.3.1. 8.3.1 8.24.5. 8.31.1.