περιηγής

From LSJ
Revision as of 12:16, 29 September 2017 by Spiros (talk | contribs) (32)

Ῥᾷον παραινεῖν ἢ παθόντα καρτερεῖν → Patientiam suadere facile, non pati → Es spricht sich leichter zu, als stark zu sein im Leid

Menander, Monostichoi, 471
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: περιηγής Medium diacritics: περιηγής Low diacritics: περιηγής Capitals: ΠΕΡΙΗΓΗΣ
Transliteration A: periēgḗs Transliteration B: periēgēs Transliteration C: periigis Beta Code: perihgh/s

English (LSJ)

ές,

   A lying in a circle, of the Cyclades lying round Delos, Call.Del.198; κωμῆται π. round about, neighbouring, Id.Fr.66b.    2 of the arms, tied behind one, APl.4.195 (Satyr.).    3 circular, κρίκοι Hp.Anat.1 ; λίμνη Call.Ap.59; ἀκτή, ἁψῖδες, A.R.1.559, 3.138; τόξον D.P.157; ζῶναι v.l. in Eratosth. Fr.16.3.    4 surrounding, μονίῃ π. γαίων circumambient solitude, Emp.27.    5 revolving, 'Ελίκη Q.S.2.105.

German (Pape)

[Seite 576] ές, wie περιφερής, im Kreise herumgeführt, zugerundet, rund, convex (vgl. περιαγής); Empedocl. 24, ex emend. Salmas.; τόξον, D. Per. 157; χεῖρες, Satyr. 4 (Plan. 195).

Greek (Liddell-Scott)

περιηγής: -ές, (περιάγω, -ηγέομαι) ὡς τὸ περιφερής, ὁ κείμενος ὡς ἐν κύκλῳ, κυκλοτερῶς, ἐπὶ τῶν Κυκλάδων κειμένων πέριξ τῆς Δήλου, Καλλ. εἰς Δῆλ. 198· πρβλ. τροχοειδής· ― ἐπὶ τῶν χειρῶν, εἰς τὰ ὀπίσω περιεστραμμένος, Ἀνθ. Πλαν. 195. 2) καθόλου, στρογγύλος, κυκλοτερής, κρίκος Ἱππ. 915· λίμνη Καλλ. εἰς Ἀπόλλ. 59· ἀκτή, ἁψὶς Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 559, Γ. 138· τόξον Διον. Π. 157· ἴδε περιειλάς. 3) ἡ ἔννοια εἶναι ἀμφίβ. ἐν Ἐμπεδ. 168, μονίῃ περιηγέϊ γαίων ― ἢ: = ἐπὶ τῇ περιστρεφομένῃ ἀϊδιότητι (δηλ. ἐπὶ τῇ αἰωνίᾳ περιστροφῇ) ἢ ἐπὶ τελείᾳ ἀναπαύσει. ― Πρβλ. περιᾱγής.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
1 qui se développe autour, qui entoure;
2 en gén. rond, circulaire (anneau, lac, etc.).
Étymologie: ion. c. περιαγής.

Greek Monolingual

-ές, Α
1. αυτός που βρίσκεται γύρω γύρω («Κυκλάδας περιηγέας» — τις Κυκλάδες που τριγυρίζουν [τη Δήλο]», Καλλίμ.)
2. κυκλικός, στρογγυλός, καμπύλος (α. «περιηγέος λίμνης», Καλλίμ.
β. «περιηγεῑς ἁψῑδες», Απολλ. Ρόδ.
γ. «περιηγὲς τόξον», Διον. Περ.)
3. εκείνος που περιβάλλει κάτι, που απλώνεται γύρω από κάτι («μονίῃ περιηγέϊ χαίρων» — ευχαριστημένος με την ερημιά που απλωνόταν γύρω του)
4. αυτός που ακολουθεί κυκλοτερή κίνηση («περιηγὴς Ἑλίκη», Κόιντ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < περι- + -ηγής (< ἡγοῦμαι)].