ἐπικατασφάζω
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
later ἐπικατα-σφάττω Phld.Ir.p.36 W.:—A slay upon or over, τινὰ τῷ νεκρῷ, τῷ τύμβῳ ἑωυτόν, Hdt.1.45; τῇ παρθένῳ Plu.2.772c: without dat., Parth.31.2, Plu.Cleom.37; αὑτούς Phld.l.c.:—Pass., τινί J.AJ19.1.13. 2. slay in succession or after, D.H.3.20, App.Hann.59, al.
German (Pape)
[Seite 946] u. -σφάττω (s. σφάζω), dabei, darüber schlachten, tödten, τῷ νεκρῷ, τῷ τύμβῳ, Her. 1, 45 u. Sp., wie Plut. Cleom. 37 Parthen. 10.
French (Bailly abrégé)
c. ἐπικατασφάττω.
Greek Monolingual
ἐπικατασφάζω και μτγν. τ. ἐπικατασφάττω (Α)
1. κατασφάζω, σκοτώνω κάποιον για κάτι
2. σφάζω, σκοτώνω κατόπιν.
Greek Monotonic
ἐπικατασφάζω: Αττ. -ττω, μέλ. -ξω, σφάζω επάνω σε, τινὰ τῷ νεκρῷ, ἑαυτὸν τῷ τύμβῳ, σε Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπικατασφάζω: и ἐπικατασφάττω (на чем-л.) закалывать, убивать (ἑωυτὸν τῷ τύμβῳ Her.; sc. τῷ νεκρῷ τινος Plut.).
Middle Liddell
attic -ττω fut. ξω
to slay upon or over, τινὰ τῷ νεκρῷ, ἑαυτὸν τῷ τύμβῳ Hdt.
