δηνάριον

English (LSJ)

τό, = Lat. denarius (usu. represented by δραχμή (q.v.)), Arr.Epict.1.4.16, Placit.4.11.5, etc.; = one tetradrachm, PLond.2.248.20 (iv A. D.), POxy.1431.3 (iv A. D.).

German (Pape)

[Seite 567] τό, die römische Münze, der Denar, Plut. Camill. 12, öfter.

Greek (Liddell-Scott)

δηνάριον: τό, Ρωμαϊκὸν νόμισμα, denarius, σχεδὸν ἴσον τῇ ἑλληνικῇ δραχμῇ, Πλούτ. 2. 900C.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
= lat. denarius, denier.

Spanish (DGE)

-ου, τό
• Grafía: graf. δειν- IG 9(2).415b.89, 1104.14 (ambas Tesalia I a.C.), διν- ID 1439Abc.1.83, 1441A.1.89, 1449Aa.2.23, 36 (todas II d.C.)
lat. denarius
I numism. denario
1 moneda romana de plata, en origen de peso similar a la dracma ática y equivalente a diez ases IG ll.cc., Hero Mens.60.23, Plu.Cam.13, Cic.8, Arr.Epict.1.4.16, Apoc.6.6, Placit.4.11.5, Hierocl.Facet.86, Nonn.Par.Eu.Io.6.7, δραχμὴν λέγομεν ... ὅπερ Ῥωμαῖοι δηνάριον ὀνομάζουσιν Gal.13.160, ἀργυρίου δηνάρια IIasos 248.15 (II d.C.), cf. IEphesos 21.1.31, 2.12 (II d.C.), IAssos 25.5, 7 (imper.), BGU 276.13 (II/III d.C.), IG 10(2).609.7 (III d.C.), POxy.1414.9, PSI 289.12 (ambos III d.C.), BGU 1049.13 (IV d.C.), 694.3 (V d.C.), ἔλαβον [τὸ] ἀνὰ δηνάριον tomaron el denario que le correspondía a cada uno, Eu.Matt.20.10, cf. IG 12(5).667.21 (Siro III d.C.)
•en prestaciones especiales tras el acceso a un cargo κήρυκα ... γενόμενον ἐπὶ δ[η] ναρίοις δυσί IG 2².3546.11 (I d.C.), cf. IStratonikeia 701.11 (II/III d.C.), equiv. al tetradracma PAbinn.43.20 (IV d.C.), POxy.1431.3 (IV d.C.).
2 moneda de oro, el denarius aureus romano δ. χρυσοῦν Peripl.M.Rubri 8, 49, χρυσᾶ παλαιὰ δηνάρια IGR 3.1050 (Palmira II d.C.), cf. Res gestae Saporis 9.
3 moneda de estaño en Histiea δ. καττιτέρινον ἱστιαιικόν ID 1439Abc.1.83, 1441A.1.89 (ambas II d.C.).
II metrol. denario como unidad de peso, Hero Mens.60.1, ὄνυχος τέσσερα δηνάρια ὁλκῆς POxy.1142.4 (III d.C.), σταθμὸν δηναρίου ἑνός Hippiatr.22.51.

English (Strong)

of Latin origin; a denarius (or ten asses): pence, penny(-worth).

English (Thayer)

δηναρίου, τό (Plutarch, Epictetus, others), a Latin word, a denarius, a silver coin, originally consisting of ten (whence its name), afterward (from 217 B.C.> on) of sixteen asses; about (3.898 grams, i. e. 8½ pence or 16⅔ cents; rapidly debased from Nero on; cf. BB. DD. under the word Denarius>): Winer's Grammar, 587 (546); Buttmann, 164 (143)); τό ἀνά δηνάριον namely, ὄν, the pay of a denarius apiece promised to each workman, T Tr (txt., Tr marginal reading WH brackets τό).

Greek Monotonic

δηνάριον: τό, ρωμαϊκό νόμισμα, δηνάριο, περίπου = ελλ. δραχμή, σε Καινή Διαθήκη

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δηνάριον -ου, τό denarius.

Russian (Dvoretsky)

δηνάριον: τό (лат. denarius) денарий (римск. серебряная монета) Plut.

Middle Liddell

a Roman coin, a denary, nearly = Gr. δραχμή, NTest.

Chinese

原文音譯：dhn£rion 得那里按
詞類次數：名詞（16）
原文字根：十 分銀錢
字義溯源：古羅馬銀幣^（約為一日工資，一錢銀子），銀子，銀錢，得那利。這字原文的音譯：得那利
出現次數：總共（16）；太（6）；可（3）；路（3）；約（2）；啓（2）
譯字彙編：
1） 一個得拿利（7） 太20:2； 太20:9； 太20:10； 太20:13； 太22:19； 可12:15； 路20:24；
2） 得拿利（6） 太18:28； 可6:37； 可14:5； 路7:41； 路10:35； 約12:5；
3） 一錢銀子（2） 啓6:6； 啓6:6；
4） 得拿利的（1） 約6:7