καταληπτικός
ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος → for illustrious men have the whole earth for their tomb, for heroes have the whole earth for their tomb, the whole earth is the tomb of famous men
English (LSJ)
ή, όν,
A able to check, καταληπτικός τ' ἄριστα τοῦ θορυβητικοῦ = superlatively terminative of the obstreperative, Ar.Eq.1380.
2 conveying direct apprehension of an object, καταληπτικὴ φαντασία Stoic.2.26, etc.; καταληπτικὸς λόγος Phld.Rh. 2.120 S.; τὸ καταληπτικόν = understanding faculty M.Ant.4.22. Adv. καταληπτικῶς = by direct apprehension, Stoic.2.27; manifestly, φαίνεσθαι Cleom.1.8.
German (Pape)
[Seite 1360] ή, όν, zum Erfassen, Auffassen, Begreifen geschickt; φαντασία Luc. Conv. 23, wie Plut. plac. philos. 4, 8; M. Ant. 4, 22; S. Emp. pyrrh. 1, 68; κριτήριον κ. 2, 63; auch καταληπτικοί, adv. eth. 75; κατ. τοῦ θορυβητικοῦ Ar. Equ. 1380 erkl. Schol. προκαταλαμβανόμενος τοὺς ἀκούοντας, ὥςτε θόρυβον μὴ κινῆσαι.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 apte à retenir, à arrêter;
2 apte à comprendre ; τὸ καταληπτικόν la faculté de comprendre.
Étymologie: καταλαμβάνω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καταληπτικός -η -ον [καταλαμβάνω] in staat in toom te houden, met gen.: καταληπτικός τοῦ θορυβητικοῦ in staat de rumoerige massa in toom te houden Aristoph. Eq. 1380. begrips-, in staat tot begrip: fil. κ. φαντασία een mentale voorstelling die gepaard gaat met begrip (van het object van waarneming).
Russian (Dvoretsky)
καταληπτικός:
1) останавливающий, прекращающий: καταληπτικός τοῦ θορυβητικοῦ Arph. умеющий унимать шум;
2) схватывающий, восприимчивый (φαντασία Plut., Luc., Sext.).
Greek (Liddell-Scott)
καταληπτικός: -ή, -όν, δυνάμενος νὰ καταλάβῃ ἢ ἀναχαιτίσῃ, κ. τοῦ θορυβητικοῦ, «προκαταλαμβανόμενος τοὺς ἀκούοντας ὥστε θόρυβον μὴ κινῆσαι» Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Ἱππ. 1380. 2) ἐπὶ τῆς διανοίας, δυνάμενος νὰ ἐννοήσῃ, καταληπτικὴ φαντασία Διογ. Λ. 9. 11, Πλούτ. 2. 889Ε, κτλ.· τὸ καταληπτικόν, ἡ δύναμις τῆς ἀντιλήψεως, τοῦ ἐννοεῖν, Μ. Ἀντων. 4. 22.― Ἐπίρρ. καταληπτικῶς, κατὰ βάθος, ἐντελῶς, μαθητευθέντες καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται Κλήμ. Ἀλ. 378, κτλ. ΙΙ. ὑποκείμενος εἰς νόσον, κατάληψιν ἢ καταληψίαν, ἀναφερόμ. ἐκ τοῦ Moschio Muliebr. αἱ ληθαργικαὶ καὶ κ. ἀπὸ τῶν ἀναληπτικῶν χωρίζονται.
Greek Monotonic
καταληπτικός: -ή, -όν (καταλαβεῖν), αυτός που μπορεί να εμποδίζει ή να αναχαιτίζει, με γεν., σε Αριστοφ.
Middle Liddell
καταληπτικός, ή, όν καταλαβεῖν
able to keep down or check, c. gen., Ar.
