ἡδύπνοος

From LSJ
Revision as of 20:24, 3 October 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2")

τὸ δ' ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίονἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν → but a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἡδύπνοος Medium diacritics: ἡδύπνοος Low diacritics: ηδύπνοος Capitals: ΗΔΥΠΝΟΟΣ
Transliteration A: hēdýpnoos Transliteration B: hēdypnoos Transliteration C: idypnoos Beta Code: h(du/pnoos

English (LSJ)

Doric ἁδύπνοος, ον, contr. ἡδύπνους, -ουν, sweet-breathing, αὖραι E. Med. 840 (lyr.); of musical sound, Pi. O. 13.22, I. 2.25; of auspicious dreams, S. El. 480 (lyr.).
sweet-smelling, fragrant, λεπαστή Telecl. 24 (lyr.); χῶρος AP 9.564 (Nic.); κρόκος IG 14.607e (Carales); ὅρμος (necklace) Dsc. 1.99.
V. ἡδύχρους².

German (Pape)

[Seite 1154] zusgzn -πνους, angenehm wehend; αὖραι Eur. Med. 839; χῶρος Nici. 7 (IX, 564), angenehm duftend, wie μῆλον Philp. 20 (VI, 102); στέφανοι Mel. 92 (V, 144); αὐλητὴς ἡδύπνουν πνέων, angenehm blasend, Poll. 4, 72; – dor. ἁδύπνοος, ὀνείρατα, von glücklicher Vorbedeutung, Soph. El. 480; Μοῦσα, φωνή, Pind. Ol. 13, 21 I. 2, 25, d. i. angenehm tönend.

French (Bailly abrégé)

οος, οον;
1 au souffle agréable;
2 fig. au souffle propice.
Étymologie: ἡδύς, πνέω.

Russian (Dvoretsky)

ἡδύπνοος: стяж. ἡδύπνους, дор. ἁδύπνοος 2 (ᾱ)
1) нежно обвевающий, тиховейный (αὖραι Eur.);
2) благоуханный, полный ароматов (μῆλον, χῶρος Anth.);
3) нежный, тихий (φωνή Pind.; ὀνείρατα Soph.).

Greek (Liddell-Scott)

ἡδύπνοος: Δωρ. ἁδύπν-, ον, συνῃρ. -πνους, ουν, ἡδέως πνέων, εὐάρεστος, αὖραι Εὐρ. Μηδ. 840· ἐπὶ μουσικοῦ ἤχου, Πίνδ. Ο. 13. 31, Ι. 2. 38· ἐπὶ εὐοιωνίστων ὀνείρων, Σοφ. Ἠλ. 480. 2) εὔοσμος, λεπαστὴ Τηλεκλείδ. Πρυτ. 2· χῶρος Ἀνθ. Π. 9. 564· κρόκος Ἐπιγράμμ. Ἑλλην. 547. Ἐν τοῖς δυσὶ τελευταίοις χωρίοις, ἡδύπνοον, ἡδυπνόου, πρέπει νὰ προφέρωνται ὡς τρισύλλ. ἡδύπνουν, -πνου.

Greek Monotonic

ἡδύπνοος: (πνέω), Δωρ. ἁδύπν-, -ον, συνηρ. -πνους, -ουν,
1. αυτός που πνέει γλυκά, ο ευάρεστος, σε Ευρ.· λέγεται για τον μουσικό ήχο, σε Πίνδ.· επίσης για τα όνειρα με καλούς οιωνούς, σε Σοφ.
2. ο εύοσμος, ο ευχάριστος στην οσμή, σε Ανθ.

Middle Liddell

πνέω
1. sweet-breathing, Eur.; of musical sound, Pind.; of dreams, Soph.
2. sweet-smelling, fragrant, Anth.