σύνοπλος
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ον, under arms together, allied, δόρατα E.HF127 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1031] mit unter den Waffen, Waffengefährte; ξύνοπλα δόρατα Eur. Herc. F. 128.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui s'unit à d'autres armes en parl. d'une arme;
2 allié en parl. de qqn.
Étymologie: σύν, ὅπλον.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σύνοπλος -ον [σύν, ὅπλον] voor hetzelfde doel bewapend, bondgenoten-:. δόρατα ξύνοπλα meevechtende speren Eur. HF 128.
Russian (Dvoretsky)
σύνοπλος: воюющий вместе, союзный (δόρατα Eur.).
Greek Monolingual
-ον, Α
σύμμαχος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + -οπλος (< ὅπλον), πρβλ. ἔν-οπλος].
Greek Monotonic
σύνοπλος: -ον (ὅπλον), αυτός που πολεμάει από κοινού με κάποιον, συμπολεμιστής, συμμαχητής, σύμμαχος, σε Ευρ.
Greek (Liddell-Scott)
σύνοπλος: -ον, ὁ συμπολεμῶν τινι, σύμμαχος, σύνοπλα δόρατα Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 128.
