σταῖς
ἡ Νέμεσις προλέγει τῷ πήχεϊ τῷ τε χαλινῷ μήτ' ἄμετρόν τι ποιεῖν μήτ' ἀχάλινα λέγειν → Nemesis warns us by her cubit-rule and bridle neither to do anything without measure nor to be unbridled in our speech
English (LSJ)
or σταίς (not στᾷς), τό, gen. σταιτός,
A flour of spelt mixed and made into dough, Hdt.2.36, Hp.Art.38, Arist.Mete.386b14, Pr. 927b23, Thphr.Od.51, LXX Ex.12.34; εἰ μὴ κόρη δεύσειε τὸ σταῖς Eup. 332; also of dough in general, Gal.6.482,510,597.
II = στέαρ, ὄϊος σταῖς dub. l. in Hp.Nat.Mul.103 (οἰσύπην Littré); ἐν σταιτὶ τρίβειν Id.Mul.1.84 (perhaps in sense 1).
French (Bailly abrégé)
σταιτός (τό) :
pâte de farine de froment.
Étymologie: DELG t. archaïque de formation obscure.
Russian (Dvoretsky)
σταῖς: или σταίς, gen. σταιτός τό пшеничное тесто Her., Arst.
Greek (Liddell-Scott)
σταῖς: ἢ σταὶς (οὐχὶ στᾴς), τό, γεν. σταιτός· - ἄλευρον ἔκ τινος εἴδους σίτου (ζειᾶς) μεθ’ ὕδατος ἀναμεμιγμένον καὶ εἰς φύραμα πεποιημένον, «ζυμάρι», Ἡρόδ. 2. 36, Ἱππ. περὶ Ἄρθρ. 805, Ἀριστ. Μετεωρ. 4. 9, 16, Προβλ. 21. 8, 1· εἰ μὴ κόρη δεύσειε τὸ σταῖς Εὔπολ. ἐν Ἀδήλ. 40· πρβλ. ζειά. ΙΙ. = στέαρ, ἄλειμμα, «ξύγγι», Ἱππ. 585. 3., 631. 41.
Greek Monotonic
σταῖς: ή σταίς, τό, γεν. σταιτός, αλεύρι από σίκαλη αναμεμειγμένο με νερό και ζυμωμένο, ζύμη, ζυμάρι, σε Ηρόδ.
Frisk Etymological English
(σταίς), σταιτός
Grammatical information: n.
Meaning: wheat-flour mixed to dough with water (Ion., Eup., Arist., Thphr. etc.).
Compounds: σταιτ-ουργός (wr. στετ-) m. mixer of σ. (Ostr.).
Derivatives: Dimin. σταιτ-ίον n. (PMag. Par.); -ινος made of σ. (Hdt.), -ίτας m. bread of σ. (Epich., Sophr.; Redard 91), -ώδης σ.-like' (Poll.), -ήϊα πέμματος εἶδος, στα<ι>τίας ἄρτου εἶδος H.
Origin: IE [Indo-European] [1053f.] *teh₂-i- melt?
Etymology: Formation unclear (cf. Schwyzer 516 and J. Schmidt Pluralbild. 357 A. 1). Semant. appealing is the connection with an IE word for dough in Slav., e.g. OCS těsto, Celt., e.g. OIr. tāis, Germ., e.g. OHG theismo leaven; then the anlaut would have been influenced by στέαρ (Pedersen Vergl. Gramm. 1, 56). Lit. in WP. 1, 702 and Vasmer s. tésto, also W.-Hofmann s. stīpō; s. also τήκω. -- Against original connection with στέαρ (Curtius 212; further lit. in WP. 2, 610) rightly WP. l. c.
Middle Liddell
flour of spelt mixed and made into dough, Hdt.
Frisk Etymology German
σταῖς: (σταίς), σταιτός
{staĩs}
Grammar: n.
Meaning: Weizenmehl mit Wasser zum Teig angerührt (ion., Eup., Arist., Thphr. usw.);
Composita: σταιτουργός (geschr. στετ-) m. ‘Anrührer von σ.’ (Ostr.).
Derivative: Davon das Demin. σταιτίον n. (PMag. Par.); -ινος ‘aus σ.’ (Hdt.), -ίτας m. ‘Brot aus σ.’ (Epich., Sophr.; Redard 91), -ώδης ’σ.-ähnlich’ (Poll.), -ήϊα· πέμματος εἶδος, στα<ι>τίας· ἄρτου εἶδος H.
Etymology: Bildung unklar (vgl. Schwyzer 516 und J. Schmidt Pluralbild. 357 A. 1). Semantisch ansprechend ist die Anknüpfung an ein idg. Wort für Teig in slav., z.B. aksl. těsto, kelt., z.B. air. tāis, germ., z.B. ahd. theismo Sauerteig; dabei wäre der Anlaut von στέαρ beeinflußt (Pedersen Vergl. Gramm. 1, 56). Lit. bei WP. 1, 702 und Vasmer s. tésto, auch W.-Hofmann s. stīpō; s. noch τήκω. — Gegen ursprüngliche Verwandtschaft mit στέαρ (Curtius 212; weitere Lit. bei WP. 2, 610) mit Recht WP. a. O.
Page 2,775-776
