Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

incompositus

From LSJ
Revision as of 07:40, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Gf-D_4)

Ὀίκοι μένειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα → The person who is well satisfied should stay at home.

Aeschylus, fr. 317

Latin > English (Lewis & Short)

in-compŏsĭtus: a, um, adj.
I Not compounded, simple, Ambros. Hexaëm. 1, 7, 25; Boëth. Inst. Arith. 1, 17: trinitas incompositae naturae corrumpi non potest, Ambros. Ep. 81, 8.—
II Not well put together, not properly arranged, out of order, disordered, disarranged, discomposed (perh. not ante-Aug.).
   A Lit.: agmen, Liv. 5, 28, 7: hostes (opp. compositi), id. 44, 38 fin.: det motus incompositos, Verg. G. 1, 350.—
   B Transf., of style: incomposito dixi pede currere versus Lucili, disordered, irregular, Hor. S. 1, 10, 1: fortius quid incompositum potest esse, quam vinctum et bene collocatum, Quint. 9, 4, 6; cf. oratio, id. ib. 32: rudibus et incompositis similia, id. ib. 17: (Aeschylus) rudis in plerisque et incompositus, id. 10, 1, 66: moribus incompositus, id 4, 5, 10. — Adv.: incompŏ-sĭtē, without order, disorderly: veniens, Liv. 25, 37, 11.—Of speech: qui horride atque incomposite illud extulerunt, without order, Quint. 10, 2, 17.

Latin > French (Gaffiot 2016)

incompŏsĭtus,¹¹ a, um (in, compono), qui est sans ordre, en désordre : Liv. 5, 28, 7 || où les mots sont mal agencés, sans art, sans harmonie, sans cadence : Hor. S. 1, 10, 1 ; Quint. 9, 4, 6 ; 10, 1, 66.