ἔα

English (LSJ)

exclamation of surprise or displeasure,
A ha! oho! esp. before a question, ἔα, τί χρῆμα; A.Pr.300, E.Or.1573; ἔα, τίς οὗτος..; Id.Hec.501, cf. 733, al.; ἔα, τίς ἔσθ'; Ar.Pl.824; sometimes extra versum, E. Hec.1116, Med.1005, al.; sometimes doubled, ἔ. ἔα, ἄπεχε A.Pr.688 (lyr.); ἔα [ἔα], ἰδού S.OC1477 (lyr.).—Rare in Prose, ἔα, ἔφη, σοφισταί τινες Pl.Prt. 314d; ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί; Ev.Luc.4.34.
ἔᾱ, Ep. and Ion. for ἦν, impf. of εἰμί. ἔᾱγα, ἐάγην [ᾰ],
A v. ἄγνυμι. ἔακεν· ἀλγεῖ, Hsch. ἕᾱδα, part. ἑᾱδώς, v. ἁνδάνω. ἐάλη, v. εἴλω. ἐαλόν· λυπηρόν, λυτήριον, Hsch. ἑάλωκα, ἑαλώκειν, v. ἁλίσκομαι.

Spanish (DGE)

v. εἰμί, ἐάω.

German (Pape)

[Seite 697] ep. u. ion. = ἦν, ich war; Il. 4, 321. 5, 887. Ion. Prosa auch ἔας, ἔατε. auch verdoppelt, ἔα, ἔα, VLL. ἐπίῤῥημα ἐκπληκτικόν, Ausruf der Überraschung, Bestürzung, oder des Unwillens, oh! ach! Tragg., bes. vor Fragen, ἔα, τί χρῆμα; Aesch. Prom. 298; ἔα, ἔα μάλα, πῶς ἔχει; Ch. 857; ἔα ἔα, ἄπεχε, φεῦ Prom. 688; ἔα ἔα, ἰδού Soph. O. C. 1475; ἔα, τίς ἔσθ' ὁ προσιών; Ar. Plut. 824; vgl. Av. 1495 Th. 1105; Eur. Hipp. 856 u. öfter. Selten in Prosa, ἔα, σοφισταί τινες Plat. Prot. 314 d. Es wird als imperat. von ἐάω betrachtet, u. VLL. haben ἔα δή = ἄγε δή. Bei Dichtern per synízesin oft einsylbig.

French (Bailly abrégé)

1interj.
1 cri de surprise : « hé ! »;
2 cri de douleur : « hélas ! ».
2ἔας, ἔατε;
impf. ion. et épq. de εἰμί.
32ᵉ sg. impér. prés. de ἐάω;
3ᵉ sg. impf. épq. et ion. p. εἴα, de ἐάω.
NT: interjection exprimant l'indignation, ou une surprise mêlée de crainte : « oh ! », « ah ! »

Russian (Dvoretsky)

ἔα: III
1 2 л. imper. praes. к ἐάω (= ἔαε);
2 3 л. sing. impf. к ἐάω (= εἴα).
ἔα:
I interj.
1 при выраж. изумления или неудовольствия как!, о! Eur., Arph.;
2 при выраж. скорби о!, ах! Aesch., Soph.
ἔᾱ: II (= ἦν) эп.-ион. 3 л. sing. impf. к εἰμί.

Greek (Liddell-Scott)

ἔᾱ: ἐπιφώνημα θαυμασμοῦ ἢ δυσαρεσκείας (κυρίως προστακτ. τοῦ ἐάω), Λατ. vah! ἰδίως πρὸ ἐρωτήσεως, ἔα, τὶ χρῆμα; Αἰσχύλ. Πρ. 298· ἔα, τίς οὗτος…; Εὐρ. Ἑκ. 501, πρβλ. 733, Ὀρ. 1573, κ. ἀλλ.· ἔα, τίς ἐστιν; Ἀριστοφ. Πλ. 824· ἐνίοτε ἐκτὸς τοῦ στίχου, Εὐρ. Ἑκ. 1116, Μήδ. 1005, κ. ἀλλ.· ἐνίοτε ἐπαναλαμβάνεται, ἔα, ἔα, ἄπεχε Αἰσχύλ. Πρ. 688· ἔα, ἔα, ἰδοὺ Σοφ. Ο.Κ. 1477· συχν. παρ’ Εὐρ. - σπάνιον παρὰ τοῖς πεζοῖς, ἔα, ἔφη, σοφισταί τινες Πλάτ. Πρωτ. 314D.

English (Autenrieth)

see εἰμί.

English (Abbott-Smith)

ἔα, interj.,
expressing surprise, indignation, fear (in cl. chiefly in poët.), ah! ha!: Lk 4:34.†

English (Strong)

apparent imperative of ἐάω; properly, let it be, i.e. (as interjection) aha!: let alone.

English (Thayer)

an interjection expressive of indignation, or of wonder mixed with fear (derived apparently from the imperative present of the verb ἐάν (according to others a natural instinctive, sound)), frequent in the Attic poets, rare in prose writings (as Plato, Prot., p. 314d.), "Ha! Ah!": R G; Mark, p. 32f.

Greek Monotonic

ἔᾱ: επιφών. θαυμασμού ή δυσαρέσκειας, Λατ. vah! ιδίως πριν από μία ερώτηση, ἔα, τί χρῆμα; σε Αισχύλ.· ἔα, τίς οὗτος...; σε Ευρ.
• ἔᾱ: Ιων. αντί εἴα, γʹ ενικ. παρατ. του ἐάω. II. ἐᾷ, Επικ. ἐάᾳ, γʹ ενικ. ενεστ.
• ἔᾰ: Ιων. αντί ἦν, παρατ. του εἰμί (sum).

Frisk Etymological English

Grammatical information: interj.
Meaning: expresses surprise and rejection (trag.),
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: originally just 2. sg. ipv. of ἐάω, but later seen as independent interjection. - Schwyzer KZ 60, 141f.

Middle Liddell

exclamation of surprise or displeasure, ha! oho! Lat. vah! esp. before a question, ἔα, τί χρῆμα; Aesch.; ἔα, τίς οὗτος . .; Eur.

Frisk Etymology German

ἔα: {éā}
Meaning: Interjektion des Erstaunens und Unwillens (vorw. Trag.),
Etymology: ursprünglich wohl nur 2. Sg. Ipv. von ἐάω, aber jedenfalls in späterer Zeit als selbständige Interjektion empfunden. — Schwyzer KZ 60, 141f.
Page 1,432

Chinese

原文音譯：œa 誒阿
詞類次數：感嘆詞（2）
原文字根：哈!
字義溯源：由它去罷，呀，唉（感歎聲），哈（表示驚異）；源自（ἐάω）*=允許）
出現次數：總共（2）；可（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 唉!（2） 可1:24； 路4:34

English (Woodhouse)

a truce to, exclamatory