ἔντονος

English (LSJ)

ον, (ἐντείνω) of persons,

   A sinewy, v. l. for εὔ-, Hp.Aër.4; τὰ μέλη ἐντόνοις ὅμοια Zeno Stoic.1.58.    2 violent, of wind, etc., νότος Olymp.in Mete.195.39; ἀκτῖνες -ώτεραι ib.259.23: metaph., intense, eager, vehement, γνώμη Hdt.4.11; σπλάγχνον E.Hipp.118; Μοῦσα . . ἔ. Ἀχαρνική Ar.Ach.666; ἔ. καὶ δριμεῖς Pl.Tht. 173a; -ώτατος πρός τι S.Fr.842; δρᾶν ἔ. χέρες E.Fr.291 (s. v. l.). Adv. -νως eagerly, χωρεῖν Th.5.70; ἀπαιτεῖν X.An.7.5.7; ζητεῖσθαι Pl.R.528c: Comp. -ώτερον PPetr.3p.111 (prob.).    II Subst. εντονος, ὁ, dub.l. for τόνος, Pl.Lg.945c.—Freq. confounded with εὔτονος.

German (Pape)

[Seite 857] angespannt, gew. heftig, hitzig; σπλάγχνον Eur. Hipp. 117, v. l. εὔτονος, heftiges Gemüth; καὶ δριμεῖς Plat. Theaet. 173 a; Ar. nennt die acharnische Muse so, Ach. 640; γνώμη, eine Meinung, die heftig vertheidigt wird, Her. 4, 11; καὶ σφοδρός Plut. Tib. Graech. 2; ὁ ἐντονώτατος αὐτοῖς ἐχθρός Popl. 1; εἰρεσία, angestrengt, Apolld. 1, 9, 22) ἐντονωτέροις (Bekk. εὐτ.) καὶ μείζοσι λιθοβόλοις Pol. 8, 7, 2. – Bei Plat. Legg. XII, 945 c steht in den mss. das subst. ἔντονος für die vulg. τόνος. – Adv. ἐντόνως, angespannt, eifrig; Thuc. 5, 70; ζητεῖν Plat. Rep. VII, 528 c; λέγειν u. ä., Xen. Hell. 2, 4, 23 An. 7, 5, 7 u. Sp., wie Plut. oft.

Greek (Liddell-Scott)

ἔντονος: -ον, (ἐντείνω) ἐπὶ ἀνθρώπων, ῥωμαλέος, ἰσχυρός, Ἱππ. π. Ἀέρ. 282. 12, κ. ἀλλ.· ἐπὶ πολεμικῶν μηχανῶν, ἐντονώτεροι (διάφ. γραφ. εὐτονώτεροι) λιθοβόλοι Πολύβ. 8. 7, 2. 2) μεταφ., ἐπίμονος, ἄκαμπτος, ἰσχυρός, τὰς γνώμας... ἐντόνους Ἡρόδ. 4. 11· χρὴ δὲ συγγνώμην ἔχειν εἴ τίς σ’ ὑφ’ ἥβης σπλάγχνον ἔντονον φέρων μάταια βάζει, ἔνθα τὸ σπλάγχνον ἔντονον, ἑρμηνευτέον «ἐξημμένα αἰσθήματα», Εὐρ. Ἱππ. 118· Μοῦσα... ἔντ. Ἀχαρνικὴ Ἀριστοφ. Ἀχ. 666· ἔντονοι καὶ δριμεῖς Πλάτ. Θεαίτ. 173Α· ἐντονώτατος πρός τι Σοφ. Ἀποσπ. 722· πρβλ. σύντονος. - Ἐπίρρ. ἐντόνως, ἰσχυρῶς, ὁρμητικῶς, ἐντόνως καὶ ὀργῇ χωροῦντες Θουκ. 5. 70· ἐπιμόνως, Σεύθης δὲ ἤχθετο αὐτῷ, ὅτι ἐντόνως... ἀπῄτει τὸν μισθὸν Ξεν. Ἀν. 7. 5, 7· ζητεῖν Πλάτ. Πολ. 528C. ΙΙ. ἔντονος, ὁ, ὡς οὐσιαστ. ἀμφ. γραφ. ἀντὶ τοῦ τόνος, Πλάτ. Νόμ. 945C. - Συχνάκις συγχέεται πρὸς τὸ εὔτονος.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
fortement tendu, vigoureux, véhément, violent.
Étymologie: ἐντείνω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1sent. fís. tenso, que está en tensión ref. tendones y fibras corporales οἱ ἄνθρωποι Hp.Aër.4, cf. 24, τῶν φλεβίων ἐντόνων τε ἐόντων καὶ ἐναίμων Hp.Morb.1.22, μηδ' ἀνιέμενα τὰ τοῦ σώματος μέλη, ἀλλὰ ... ἐντόνοις ὅμοια que no estén flojos los miembros de su cuerpo, sino como en tensión Zeno Stoic.1.58.27
•bien tirante de un vendaje, Gal.12.420
•bien entonado, firme, vigoroso c. inf. νέων τοι δρᾶν μὲν ἔντονοι χέρες bien están para la acción las manos vigorosas de los jóvenes E.Fr.291
•de fenóm. atmosféricos y elementos intenso, recio, fuerte del viento, Olymp.in Mete.195.39, de los rayos del sol αὗται (ἀκτῖνες) ἐντονώτεραι οὖσαι διαλύουσι τὰ ... νέφη Olymp.in Mete.259.23, τὰ ἔντονα τῶν φαρμάκων los fármacos más intensos Aristid.Quint.85.29.
2 sent. anímico firme, intenso ref. al carácter, creencia, deseos γνῶμαι Hdt.4.11, πρὸς ἅσπερ οἱ μαργῶντες ἐντονώτατοι S.Fr.842, cf. Ar.Ach.666, junto a δριμύς Pl.Tht.173a, junto a σφοδρός Plu.TG 2, cf. Ph.1.168, ἐχθρός Plu.Publ.1, πίστις Cyr.Al.M.74.697A, ἔντονόν τι φθεγξαμένη βοᾷ la Sibila pronunciándose con vehemencia, gritó Nic.Dam.68.8
•vehemente, impetuoso σπλάγχνον ἔ. E.Hipp.118
•neutr. sg. compar. como adv. con más ahínco, con mayor firmeza ἔ. δεηθῆναι Sch.Er.Il.15.390, cf. PPetr.2.13.18a.13 (III a.C.) en BL 1.355
•subst. τὸ ἔντονον firmeza, intensidad τῆς διανοίας Cyr.Al.M.69.853D
•neutr. plu. sup. como adv. con enorme violencia (οἱ Ῥωμαῖοι) ἐντονώτατά οἱ προσέβαλλον D.C.37.16.4, ὁ Ἄττος ἀντέλεγεν ἐντονώτατα D.C.Epit.7.8.9.
II subst. ὁ ἔ. náut. estay, cabo tensor de los mástiles, Pl.Lg.945c.
III adv. -ως
1 fuertemente, firmemente λήψεται τὸν τράχηλον ἐ. ὁ καρκίνος las tenazas agarrarán con fuerza el cuello E.Cyc.609
•impetuosamente ἐ. καὶ ὀργῇ χωροῦντες Th.5.70
•en firme ἐξηλλάχθαι πρὸς ἀλλήλους ... ἐ. καὶ τελείως divorciarse el uno del otro en firme y definitivamente, PFlor.93.27 (VI d.C.).
2 vehemente, insistentemente ἐ. τοῖς στρατιώταις ἀπῄτει τὸν μισθόν reclamaba con insistencia el sueldo para los soldados X.An.7.5.7, cf. Pl.R.528c, Plu.2.76c.