διαπτύω
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
spit upon, τινός Ael.NA4.22: abs., Gal.13.46: metaph., c. acc., ὁ σεμνὸς ἀνὴρ καὶ διαπτύων τοὺς ἄλλους D.18.258, cf. Lib.Or. 57.53,al.; of food, Plu.2.101c; δ. τὸν χαλινόν, Lat. frenum respuere, Philostr.Im.2.5:—Pass., D.Chr.38.38.
Spanish (DGE)
1 escupir c. ac. οὐδὲ διαπτύων θανατηφόρον ἰὸν ὀδόντων Nonn.D.40.480
•de un caballo espumajear τὸν χαλινόν Philostr.Im.2.5
•c. gen. escupir a αὐτῆς Ael.NA 4.22
•abs. esputar Gal.13.46
•echar, arrojar de la boca, e.d. rechazar τῶν βρωμάτων τὰ καθαρειότατα Plu.2.101c, δ. ᾠὰ καὶ ἀμύλια καὶ σητάνειον ἄρτον Plu.2.466d.
2 fig. escupir a, despreciar c. ac. ὁ σεμνὸς ἀνὴρ καὶ διαπτύων τοὺς ἄλλους D.18.258, cf. Dam.Fr.258, διαπτύων τοὺς λόγους I.AI 1.166, Hld.10.12.1, διαπτύειν ὃν ἡμεῖς ... περιφέρομεν Them.Or.21.254a, τερπνὸν ἅπαν δ. Gr.Naz.M.36.417A, cf. Lib.Or.57.53
•en v. pas. ser objeto de desprecio τὰ γὰρ τοιαῦτα ... διαπτύεται D.Chr.38.38
•burlarse c. ac. οἰόμενοι ὅτι διαπτύοι αὐτόν Philostr.VS 626, abs. κατεφρόνησεν εὐθὺς καὶ διέπτυσεν Luc.Merc.Cond.30.
German (Pape)
[Seite 599] (s. πτύω), bespeien, Ael. H. A. 4, 22; gew. übertr., verabscheuen, verachten, τινά, Dem. 18, 258; Luc. merc. cond. 8; verschmähen, τὸν χαλινόν, Philostr.
French (Bailly abrégé)
cracher sur, gén. ; fig. conspuer, acc..
Étymologie: διά, πτύω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δια-πτύω spugen op; overdr. minachten:. σὺ δ’ ὁ σεμνὸς ἀνὴρ καὶ διαπτύων τοὺς ἄλλους jij, die verwaande vent die de anderen minacht Dem. 18.258.
Russian (Dvoretsky)
διαπτύω: досл. оплевывать, перен. презирать, с отвращением отвергать (τινά Dem. и τι Plut.).
Greek Monolingual
διαπτύω (Α) πτύω
1. φτύνω κάποιον περιφρονητικά, καταπτύω
2. (μτφ. με αιτιατ.) αποστρέφομαι, καταφρονώ
3. (για άλογο) (φρ. «διαπτύω τὸν χαλινόν» — δεν δέχομαι το χαλινάρι.
Greek Monotonic
διαπτύω: μέλ. -ύσω [ῠ], φτύνω, περιφρονώ, τινά, σε Δημ.
Greek (Liddell-Scott)
διαπτύω: μέλλ. –ύσω, πτύω ἐπάνω εἴς τινα, καταπτύω, τινὸς Αἰλ. π. Ζ. 4. 22· μεταφ. μετ’ αἰτ., καταφρονῶ, ὁ σεμνὸς ἀνὴρ καὶ διαπτύων τοὺς ἄλλους Δημ. 313. 8, πρβλ. Πλούτ. 2.101C, κτλ· δ. τὸν χαλινόν, ἀποπτύω, δὲν δέχομαι, Λατ. frenum respuere, Φιλόστρ. 816.
