μεγάθυμος

English (LSJ)

[ᾰ], ον, great-hearted, Ἀχιλλεύς Il.20.498, cf. Hes. Th. 734, etc.; Ἀχαιοί Il.1.123, al.; Ἀθήνη Od.8.520, 13.121, cf. Orac. ap. Phleg.Fr.36.3 J.; ταῦρος Il.16.488.

German (Pape)

[Seite 104] großherzig, hochsinnig, bes. voll hohes Muthes, Hom. u. Hes., Beiwort tapferer Männer und ganzer Völker, Il. 16, 488 auch des Stiers, und Od. 8, 520. 13, 121 der Athene. Einzeln auch bei sp. D.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
magnanime, d'un grand cœur.
Étymologie: μέγας, θυμός.

Russian (Dvoretsky)

μεγάθῡμος: (ᾰ) мужественный, отважный (γέροντες, ταῦρος, Ἀθήνη Hom.; Φωκῆες Hes.).

Greek (Liddell-Scott)

μεγάθῡμος: -ον, μεγαλόψυχος, γενναιόκαρδος, Ὅμηρος καὶ Ἡσίοδος, ὡς ἐπίθετ. πολεμιστῶν καὶ ὁλοκλήρων ἐθνῶν· ὡσαύτως ἐπὶ τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, Ὀδ. Θ. 520, Ν. 121· - ἐν Ἰλ. Π. 488 ἐπὶ ταύρου.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α μεγάθυμος, -ον)
1. μεγαλόψυχος, μεγαλόκαρδος
2. (για ζώο) ζωηρός («ταῦρον... αἴθωνα μεγάθυμον», Ομ. Ιλ.)
νεοελλ.
καρτερικός, υπομονητικός.
επίρρ...
μεγαθύμως
με γενναιοφροσύνη, μεγαλόψυχα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μεγα- + θυμός (πρβλ. εύ-θυμος, κακό-θυμος)].

Greek Monotonic

μεγάθῡμος: -ον, μεγαλόψυχος, σε Όμηρ., Ησίοδ.

Middle Liddell

μεγά-θῡμος, ον
high-minded, Hom., Hes.