ἀγγελικός
συνετῶν μὲν ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι → it is the part of prudent men, before difficulties arise, to provide against their arising; and of courageous men to deal with them when they have arisen
English (LSJ)
ἀγγελική, ἀγγελικόν,
A of or for a messenger, ῥῆσις Phryn.PS p.45 B.
b conveying information, πάθος, of sensation, Gal.19.378.
2 angelic, τάξις, νοῦς Procl. in Ti.1.341, 3.126 D.; γένος Hierocl.in CA 2p.423M. Adv. ἀγγελικῶς Procl.in Ti.3.192 D.: opp. δαιμονίως, Id.in Cra.p.71 P.
II ἀ. ὄρχησις Sicilian pantomimic dance at banquets, Ath. 14.629e, cf. Poll.4.103, and v. ἄγγελος ΙΙ; perhaps from Ἄγγελος a name of Hecate, cf. Ath. l.c., Poll. l.c., Hsch.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I 1del mensajero ῥῆσις Phryn.PS p.45.
2 que da noticia ἀγγελικὰ σειρά Synes.Hymn.1.289
•que proporciona información πάθος de la sensación, Gal.19.378.
II 1ἀ. ὄρχησις la danza del mensajero baile mimético siracusano, tal vez rel. c. el epít. Ἄγγελος de algunas divinidades (Hécate, Ártemis, v. ἄγγελος) Ath.629e, cf. Poll.4.103, Hsch.
2 n. del hexámetro dactílico cataléctico in disyllabum (llamado tb. difilio y cerilio) Diom.1.512.23, Sacerd.6.507.20
•como otro n. del dímetro trocaico Mar.Vict.6.85.27.
III propio de seres semidivinos, angélico νοῦς Procl.in Ti.3.126.21, τάξις Procl.in Ti.1.341.16, γένος Hierocl.in CA 2, συνωρίς Nonn.Par.Eu.Io.20.12, Θεῖον ἀγγελικόν n. de una divinidad IStratonikeia 1119, 1120 (ambas imper.)
•de la esencia del alma ἀ. οὐσία Eus.VC 3.46, de la vida monástica, Basil.M.31.873B
•subst. οἱ ἀγγελικοί cierta secta Epiph.Const.Haer.60.1.1.
IV adv. -ῶς como los seres semidivinos o como los ángeles, angélicamente op. δαιμονίως Procl.in Cra.71, in Ti.3.192.27, θεωρῆσαι τὴν ἀλήθειαν ἀ. Origenes Io.13.7.
German (Pape)
[Seite 10] den Boten betreffend, VLL., z. B. ῥῆσις, Worte, die ein Bote spricht, aber ὄρχησις, ein Tanz während der Tafel, Ath. XIV, 629 e. – Bei K. S. = nach Art der Engel.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
de messager.
Étymologie: ἄγγελος.
Greek (Liddell-Scott)
ἀγγελικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς ἄγγελον, ῥῆσις Α. Β. 26. 2) ὁ ἀνήκων εἰς τοὺς ἀγγέλους (πνεύματα), ἐξ ἀγγέλων ἀποτελούμενος· στρατιά, Ἰουστ. Μ. Ἀπολ. 1. 52· ψυχή, Συλλ. Ἐπιγρ. 8654. ΙΙ. ἀγγελικὴ ὄρχησις, εἶδος Σικελικοῦ (παντομιμικοῦ) χοροῦ ἐν συμποσίῳ, Ἀθήν. 629Ε, πρβλ. Ἀνθ. Πλαν. 289: - Ἐπίρρ. -κῶς, Πρόκλ. Πλάτ. Τιμ. 298· ἴσως ἐκ τοῦ Ἄγγελος, ὅπερ ἦν ὄνομα τῆς Ἑκάτης, πρβλ. Ἀθήν. ἔνθ’ ἀνωτ., Πολυδ. Δ΄, 103, Ἡσύχ.
