ἀργυρότοξος

From LSJ

Νόμιζε σαυτῷ τοὺς γονεῖς εἶναι θεούς → Tu tibi parentes alteros credas deos → Bedünke, dass dir deine Eltern Götter sind

Menander, Monostichoi, 379
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀργῠρότοξος Medium diacritics: ἀργυρότοξος Low diacritics: αργυρότοξος Capitals: ΑΡΓΥΡΟΤΟΞΟΣ
Transliteration A: argyrótoxos Transliteration B: argyrotoxos Transliteration C: argyrotoksos Beta Code: a)rguro/tocos

English (LSJ)

ἀργυρότοξον, with silver bow, Homeric epithet of Apollo, Il.2.766, al.; also simply Ἀργυρότοξος bearer of the silver bow, ib.1.37.

Spanish (DGE)

(ἀργῠρότοξος) -ον
el del arco de plata epít. de Apolo Il.1.37, 2.766, 5.517, Od.7.64, 15.410, etc., Hes.Fr.185.9, h.Ap.140, Anacr.201, Orph.L.764, Q.S.4.40, anón. hex. en POxy.3537ue.11.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
à l'arc d'argent (Apollon) ; ὁ ἀργυρότοξος IL le dieu à l'arc d'argent.
Étymologie: ἄργυρος, τόξον.

German (Pape)

(τόξον), mit silbernem Bogen, Epitheton des Apollo bei Hom., nomin. ἀργυρότοξος Ἀπόλλων Versende Il. 2.766, 5.449, 760, 7.58, 10.515, 24.758, Od. 7.64, 17.251, in der Mitte des Verses Od. 15.410; nom. ἀργυρότοξος ohne Ἀπόλλων Il. 5.517; vocat. ἀργυρότοξε ohne Ἀπόλλων Il. 1.37, 451, 21.229, 24.56.

Russian (Dvoretsky)

ἀργῠρότοξος: сребролукий (эпитет Аполлона) Hom.

Greek (Liddell-Scott)

ἀργῠρότοξος: -ον, ὁ ἀργυροῦν ἔχων τόξον, ὁ «καλλίτοξος» Ἡσύχ., ὁ «λαμπρότοξος» Εὐστ., Ὁμηρικὸν ἐπίθετον τοῦ Ἀπόλλωνος· ὡσαύτως ἁπλῶς Ἀργυρότοξος, κλῦθι μευ, ἀργυρότοξ’ Ἰλ. Α. 37.

English (Autenrieth)

(τόξον): god of the silver bow; epithet of Apollo; as subst., Il. 1.37.

Greek Monolingual

ἀργυρότοξος (Α)
αυτός που έχει αργυρό τόξο (επίθ. του Απόλλωνος).

Greek Monotonic

ἀργῠρότοξος: -ον (τόξον), αυτός που έχει ασημένιο (λαμπρό) τόξο, ομηρ. επίθετο του Απόλλωνα, σε Όμηρ.

Middle Liddell

τόξον
with silver bow, Hom.

Léxico de magia

-ον que tiene un arco de plata de Apolo κλῦθί μευ, ἀργυρότοξε, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας Κίλλαν τε ζαθέην escúchame, tú que tienes un arco de plata, tú que proteges a Crisa y a la divina Cila P VI 30