Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

doctus

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11

Latin > English

doctus docta -um, doctior -or -us, doctissimus -a -um ADJ :: learned, wise; skilled, experienced, expert; trained; clever, cunning, shrewd

Latin > English (Lewis & Short)

doctus: a, um, Part. and P. a., from doceo.

Latin > French (Gaffiot 2016)

doctus,⁸ a, um,
1 part. de doceo
2 adjt a) qui a appris, qui sait, instruit, docte, savant, habile : doctus ex disciplina Stoicorum Cic. Br. 94, formé à l’école des Stoïciens ; doctus Græcis litteris Cic. Br. 169, instruit dans les lettres grecques ; doctus legum Gell. 13, 12, 1, versé dans les lois ; doctus sermones utriusque linguæ Hor. O. 3, 8, 5, savant dans les deux langues ; doctus sagittas tendere Hor. O. 1, 29, 9, habile à manier l’arc ; docta manus Tib. 1, 8, 12, main habile ; doctissimæ voces Pythagoreorum Cic. Tusc. 4, 2, les si doctes leçons des Pythagoriciens ; b) docti, m. pl., les savants : Cic. Læl. 17 || les connaisseurs, les critiques compétents : Cic. Br. 141 ; 184, etc. || les doctes : [en parl. des poètes] Mil. 8 ; Tusc. 1, 3 ; [ou des philos.] Fin. 1, 11, etc.; c) sage, avisé, fin, rusé : Pl. Ps. 725, etc. || doctior Cic. Rep. 2, 34 ; -issimus Cic. Verr. 2, 4, 98.

Latin > German (Georges)

doctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. doceo), durch Schule od. Erfahrung unterrichtet, wissenschaftlich gebildet, durch Unterricht geschickt, geschult, I) im engern Sinne (Ggstz. indoctus, agrestis), a) v. Pers.: docta puella, ein Mädchen, das singt u. in der Dichtkunst bewandert ist, Tibull.: puella Musā Sapphicā doctior, Catull.: virgines doctae, die Musen, Catull. 65, 2: docta civitas (v. Syrakus), Cic.: doctus homo od. vir, ein durch die Schule gebildeter Denker u. Kenner, ein Mann von Bildung (griech. σοφός), Cic.: doctissimi homines, Cic.: adulescens doctissimus, Cic. – subst., exercitatus et doctus, Sen.: indoctus doctusque, Hor.: non solum doctus indoctum, sed etiam doctior doctum in rhetorices opere superabit, Quint.: u. Plur. docti, wissenschaftlich, theoretisch Gebildete, Männer, denen ein wissenschaftliches Urteil zusteht, Cic.: so auch doctissimi (Ggstz. indoctissimi), Cic. – m. Abl. instr., et Graecis litteris et Latinis, Cic.: Graecis doctior, Eutr. – m. Genet., fandi, Verg.: futuri, Stat.: iuris civilis, Gell.: grammaticae, Prisc.: rerum litterarumque veterum impense doctus, Gell.: utriusque linguae doctissimus, Augustin. – m. Acc., dulces modos, Hor. – m. in u. Abl., in (bei) parum fausto carmine docta, Ov.: non satis in ea re doctus (Unterrichteter), Quint. – m. ad u. Akk., carmine ab omni ad delinquendum doctior esse potest, Ov. – m. Infin., tibiis canere, Tac.: tendere sagittas, Hor. – b) übtr., v. Lebl., was von Unterricht, Schule zeugt, gelehrt, libelli, Mart.: lingua, beredte, Ov.: ars, erfahrene, Ov.: artes, Wissenschaften, Aur. Vict.: carmina, Tibull.: labor, Arbeit meiner Muße, Phaedr.: doctissimae voces Pythagoreorum, Cic.: doctissimi libri, Quint.: doctissimus sermo, Plin. ep.: doctissimi sermones, Cic. – II) im weitern Sinne, a) übh., abgerichtet, ausgelernt, gescheit, gewitzigt, klug, pfissig, schlau, verschmitzt, malus, callidus, doctus, Plaut.: numquam accedo, quin abs te abscedam doctior, Ter. – m. Abl., doctus usu, Caes., aetate et usu, Liv. – m. ad u. Akk., doctus ad malitiam, Ter.: nimis doctus ille est ad maleficiendum, Plaut. – b) übtr., v. Lebl.: manus, Ov.: falx, Prop.: dolus, Plaut. – / synk. Genet. Plur. doctûm, Plaut. Pseud. 678.

Latin > Chinese

doctus, a, um. part. p. c. s. v. doceo. :: 博學。受敎。 Artes doctae 各學文。 Doli docti 巧詭。