furiosus
Latin > English
furiosus furiosa, furiosum ADJ :: furious, mad, frantic, wild
Latin > English (Lewis & Short)
fŭrĭōsus: a, um, adj. furiae,
I full of madness or rage, mad, raging, furious (freq. and class.; syn. v. furialis): lex XII. Tabularum) est: SI FVRIOSVS EST, AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148; cf.: itaque non est scriptum: SI INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Rep. 3, 33: ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum putem? id. Pis. 20, 47: aiunt hominem, ut erat furiosus, respondisse, etc. (shortly before: hominem longe audacissimum et insanissimum), id. Rosc. Am. 12, 33; cf. Hor. S. 2, 3, 222; 207; 303: dormientium et vinolentorum et furiosorum visa imbecilliora esse quam vigilantium, siccorum, sanorum, Cic. Ac. 2, 27, 88: mulier jam non morbo sed scelere furiosa, id. Clu. 65, 182: furiosus vultus et acer, Lucr. 6, 1184: quod si delira haec furiosaque cernimus esse, id. 2, 985; Asin. ap. Quint. 9, 2, 9: exululant comites, furiosaque tibia flatur, i. e. inciting to frenzy, maddening, Ov. F. 4, 341: laevam involvere togā, etc. ... paene furiosum est, Quint. 11, 3, 146: quaedam pars exercitus non minus furiosa est, quam qui cum Antonio fuerunt, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2: bello furiosa Thrace, Hor. C. 2, 16, 5: cupiditas effrenata ac furiosa, Cic. Cat. 1, 10, 25: fervido quodam et petulanti et furioso genere dicendi, id. Brut. 68, 241: dictum, Quint. 11, 1, 37: vociferatio, id. 2, 18, 8: initium, id. 3, 8, 59: inceptum, Liv. 36, 34, 3: vota, Ov. M. 10, 370.—Esp., in law, insane, =non compos mentis: furiosus mutusve morbosi sunt, Gell. 4, 2, 15: furiosus nullum negotium gerere potest, quia non intelligit quid agat, Gai. Inst. 3, 106: infans non multum a furioso differt, id. ib. 3, 109; Paul. Sent. 2, 17, 10 et saep.—Comp.: furiosior amor, Ov. M. 9, 737: quanto hoc furiosius atque Majus peccatum est, Hor. S. 1, 3, 83.—Sup.: nisi eum furiosissimum judicas, Cic. Deiot. 5, 15: contiones furiosissimae Publii, id. Att. 4, 3, 4.—Hence, adv.: fŭrĭōse, furiously, madly: etsi solet eum, cum aliquid furiose fecit, paenitere, Cic. Att. 8, 5, 1.—Comp.: servo in se cum gladio furiosius irruente, Spart. Hadr. 12, 5.
Latin > French (Gaffiot 2016)
fŭrĭōsus,¹⁰ a, um (furia), en délire, égaré, dément : Cic. Pis. 47 ; Ac. 2, 88 ; Clu. 182 || furiosum genus dicendi Cic. Br. 241, éloquence forcenée || -sior Ov. M. 9, 137 ; -issimus Cic. Att. 4, 3, 4.
Latin > German (Georges)
furiōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (furia), voller Wut, -Raserei, wütend, rasend, unsinnig, sowohl durch Geistesstörung als durch leidenschaftliche Aufregung (Ggstz. sanus), v. Pers., si furiosus est, XII tabb. fr.: pars exercitus, Planc. in Cic. ep.: orator, Liv.: mulier iam non morbo sed scelere furiosa, Cic. – übtr., v. Lebl., cupiditas Cic.: inceptum, Liv.: genus dicendi, Cic.: vota, Ov.: tibia, begeisternd, Ov.: peccatum furiosius, Hor.: contiones furiosissimae Publi, Cic.
