ἀκράτεια: Difference between revisions
ἢ λέγε τι σιγῆς κρεῖττον ἢ σιγὴν ἔχε → either say something better than silence or keep silence (Menander)
(big3_2) |
(2) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ας, ἡ<br /><b class="num">1</b> [[debilidad]] νεύρων Hp.<i>Aph</i>.5.16, <i>Liqu</i>.1.<br /><b class="num">2</b> [[incontinencia]], [[desenfreno]] op. [[ἐγκράτεια]] Pl.<i>R</i>.461b, <i>Lg</i>.734b, Arist.<i>VV</i> 1250<sup>a</sup>1 (var.), Ph.2.406, c. gen. ἡδονῶν Pl.<i>Lg</i>.886a. | |dgtxt=-ας, ἡ<br /><b class="num">1</b> [[debilidad]] νεύρων Hp.<i>Aph</i>.5.16, <i>Liqu</i>.1.<br /><b class="num">2</b> [[incontinencia]], [[desenfreno]] op. [[ἐγκράτεια]] Pl.<i>R</i>.461b, <i>Lg</i>.734b, Arist.<i>VV</i> 1250<sup>a</sup>1 (var.), Ph.2.406, c. gen. ἡδονῶν Pl.<i>Lg</i>.886a. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=η (Α [[ἀκράτεια]])<br />[[αδυναμία]] αυτοσυγκράτησης, [[έλλειψη]] αυτοκυριαρχίας, εγκράτειας<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>φρ.</b> «[[ακράτεια]] γλώσσας», [[πολυλογία]], [[αθυροστομία]]. <b>Ιατρ.</b> (αγγλ. και γαλλ. <i>incontinence</i>). Συγγενής (εκ γενετής) ή επίκτητη [[αδυναμία]] εκούσιας συγκράτησης των απεκκρίσεων: [[ακράτεια]] ούρων (<b>βλ.</b> [[ούρηση]]), [[ακράτεια]] κοπράνων (<b>βλ.</b> [[αφόδευση]]).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[ἀκρατής]]<br />ο όρος πέρασε και στην ξεν. επιστημον. [[ορολογία]], <b>[[πρβλ]].</b> νεολατιν. <i>acratia</i>, απ' όπου και η [[σημασία]] του νεώτερου ιατρ. όρου της Ελληνικής]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:48, 29 September 2017
English (LSJ)
[κρᾰ], ἡ, (ἀκρατής)
A want of power, debility, νεύρων Hp. Aph.5.16, Liqu.1. II incontinence, want of self-control, opp. ἐγκράτεια, Pl.R.461b, Lg.734b, etc.; ἀ. ἡδονῶν τε καὶ ἐπιθυμιῶν ib. 886a, etc., cf. Ph.2.406.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκράτεια: [κρᾰ] ἡ, (ἀκρατὴς) = ἔλλειψις ἰσχύος, ἀδυναμία, νεύρων, Ἱππ, Ἀφ. 1253. ΙΙ. ἡ διαγωγὴ καὶ ὁ χαρακτὴρ τοῦ ἀκρατοῦς, ἔλλειψις αὐτοκυβερνήσεως, ἀντίθ. τῷ ἐγκράτεια, Πλάτ. Πολ. 461Β, Νόμ. 734Β, κτλ.· ἀκρ. ἡδονῶν τε καὶ ἐπιθυμιῶν, αὐτόθι 886Α, κτλ.: - ἐπικρατῶν τύπος παρὰ τοῖς μεταγενεστ. εἶναι ἀκρασία, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 7. 1. 4, Ρητ. 1. 12, 2, Μένανδ. ἐν «Δεισιδαίμονι» 4, καὶ ὁ τύπος οὗτος εὕρηται καὶ ἐν χειρογρ. τοῦ Πλάτ. (Πολ. ἔνθ’ ἀνωτ., Γοργ. 525Α) καὶ τοῦ Ξεν. (Ἀπομν. 4. 5, 6, καὶ ἀλλ.): ὁ τύπος ἀκρατία, ὡσαύτως εὕρηται ἐν χειρογρ. τοῦ Ἱππ. Κωακ. 145, Πλάτ. κτλ., πιθανῶς κατὰ σφάλμα· ἴδε Λοβ. Φρύν. 524, κἑξ.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
impuissance à se gouverner ou à se maîtriser, intempérance.
Étymologie: ἀκρατής.
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
1 debilidad νεύρων Hp.Aph.5.16, Liqu.1.
2 incontinencia, desenfreno op. ἐγκράτεια Pl.R.461b, Lg.734b, Arist.VV 1250a1 (var.), Ph.2.406, c. gen. ἡδονῶν Pl.Lg.886a.
Greek Monolingual
η (Α ἀκράτεια)
αδυναμία αυτοσυγκράτησης, έλλειψη αυτοκυριαρχίας, εγκράτειας
νεοελλ.
φρ. «ακράτεια γλώσσας», πολυλογία, αθυροστομία. Ιατρ. (αγγλ. και γαλλ. incontinence). Συγγενής (εκ γενετής) ή επίκτητη αδυναμία εκούσιας συγκράτησης των απεκκρίσεων: ακράτεια ούρων (βλ. ούρηση), ακράτεια κοπράνων (βλ. αφόδευση).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρατής
ο όρος πέρασε και στην ξεν. επιστημον. ορολογία, πρβλ. νεολατιν. acratia, απ' όπου και η σημασία του νεώτερου ιατρ. όρου της Ελληνικής].
