λαρός: Difference between revisions
ἔστι δίκης ὀφθαλμός ὃς τά πανθ' ὁρᾶ → there is an eye of justice that sees everything, all-seeing justice
(Bailly1_3) |
(22) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ός, όν :<br />agréable au goût, délicieux;<br /><i>Cp.</i> λαρότερος ; <i>Sp.</i> λαρώτατος, <i>épq. p.</i> λαρότατος.<br />'''Étymologie:''' R. ΛαϜ ; cf. *[[λάω]], [[ἀπολαύω]]. | |btext=ός, όν :<br />agréable au goût, délicieux;<br /><i>Cp.</i> λαρότερος ; <i>Sp.</i> λαρώτατος, <i>épq. p.</i> λαρότατος.<br />'''Étymologie:''' R. ΛαϜ ; cf. *[[λάω]], [[ἀπολαύω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[λαρός]], -όν (Α)<br />[[ευχάριστος]] στη [[γεύση]], στην [[οσμή]], στην όψη ή στην [[ακοή]] (α. «λαρώτατος [[οἶνος]]», <b>Ομ. Οδ.</b><br />β. «λαρὸν [[ἔπος]]», Απολλ. Ρόδ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο [[υπερθετικός]] του επιθ. <i>λᾱρώτατος</i> με το -<i>ω</i>- της κατάλ. αφήνει να εννοηθεί ότι το -<i>α</i>- του τ. θα [[πρέπει]] στην αρχική του [[μορφή]] να ήταν βραχύ και ότι το μακρό -<i>α</i>- του <i>λᾶρός</i> έχει προέλθει από [[συναίρεση]]. Το [[γεγονός]] ότι στον Όμηρο το μακρό αυτό -<i>α</i>- βρίσκεται [[πάντοτε]] σε χρόνο ασθενή επιτρέπει να αναλυθεί σε δύο βραχέα και ο τ. να αναχθεί σε <i>λă</i>(<i>F</i>)[[αρός]] ή <i>λă</i>(<i>F</i>)<i>ερός</i>. Με αυτήν τη [[μορφή]] [[πλέον]] ο τ. ανάγεται σε ΙΕ [[ρίζα]] <i>l</i><i>ā</i><i>u</i>- και συνδέεται με τους τ. [[απολαύω]], [[λεία]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:30, 29 September 2017
English (LSJ)
όν, poet. Adj.
A pleasant to the taste, dainty, sweet, in Hom. always of taste, λαρὸν παρὰ δεῖπνον ἔθηκας Il.19.316; λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον Od.12.283, 14.408; λαρόν τέ οἱ αἷμ' ἀνθρώπου sweet to it [the fly] is the blood of man, Il.17.572; μέθυ λαρόν A.R.1.456: Ep. Sup. λαρώτατος, οἶνος Od.2.350: Comp. λαρότερον as Adv., Simon. 183.10. 2 pleasant to the smell, ἀϋτμή Mosch.2.92; ἄνθεα λαρὰ φύοις IG14.1362; λαρὸν ὄδωδεν D.P.936. 3 pleasant to the eye, lovely, AP9.525.12; ἄνθεμαλ. ib.15.11 = IG12(1).783 (Lindos). 4 pleasant to the ear, sweet to hear, ἔπος A.R.3.933, AP7.602 (Agath.); λαρὰ φθέγξατο Βακχυλίδης ib.9.571; λ. χείλεα uttering sweet sounds, APl.4.226 (Alc.). [As ?~X ?~X can always be substituted for λᾱ- in Hom. and the Sup. is -ώτατος, λᾱρός is prob. contr. fr. λᾰᾰρός or λᾰερός (this perh. fr. λαϝ-, cf. ἀπο-λαύω).]
Greek (Liddell-Scott)
λᾱρός: -όν, (ἰδὲ ἐν λ. λάω Β) ποιητ. ἐπίθ., εὐχάριστος τὴν γεῦσιν, ἡδύς, γλυκύς, εὐχάριστος, παρ’ Ὁμ. ἀείποτε ἐπὶ γεύσεως, λαρὸν παρὰ δεῖπνον ἔθηκας Ἰλ. Τ. 316· λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον Ὀδ. Μ. 283., Ξ. 408· λαρόν τέ οἱ αἷμ’ ἀνθρώπου, γλυκὺ εἶναι εἰς αὐτὴν [τὴν μυῖαν] τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου, Ἰλ. Ρ. 572· - Ἐπικ. ὑπερθ., λᾱρώτατος οἶνος (χάριν τοῦ μέτρου ἀντὶ λᾱρότατος) Ὀδ. Β. 350, ὡς τὸ κακοξεινώτερος, ὀϊζυρώτατος· συγκρ. λαρότερον ὡς ἐπίρρ. Ἀνθ. Π. 7. 24. 2) εὐάρεστος εἰς ὀσμήν, Μόσχ. 2. 92· ἄνθεα λαρὰ φύσις Ἀνθ. Π. Παράρτ. 306· λαρὸν ὄδωδεν Διον. Π. 936. 3) εὐάρεστος εἰ τὴν ὄψιν, ἐράσμιος, Ἀνθ. Π. 525, 12. 4) εὐάρεστος εἰς τὴν ἀκοήν, μελῳδικός, ἔπος Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 933, Ἀνθ. Π. 7. 602· λαρὰ φθέγγεσθαι αὐτόθι 9. 571· λ. χείλεα, ἐξάγοντα ἡδεῖς ἤχους, ὁ αὐτ. ἐν Πλαν. 226.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
agréable au goût, délicieux;
Cp. λαρότερος ; Sp. λαρώτατος, épq. p. λαρότατος.
Étymologie: R. ΛαϜ ; cf. *λάω, ἀπολαύω.
Greek Monolingual
λαρός, -όν (Α)
ευχάριστος στη γεύση, στην οσμή, στην όψη ή στην ακοή (α. «λαρώτατος οἶνος», Ομ. Οδ.
β. «λαρὸν ἔπος», Απολλ. Ρόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο υπερθετικός του επιθ. λᾱρώτατος με το -ω- της κατάλ. αφήνει να εννοηθεί ότι το -α- του τ. θα πρέπει στην αρχική του μορφή να ήταν βραχύ και ότι το μακρό -α- του λᾶρός έχει προέλθει από συναίρεση. Το γεγονός ότι στον Όμηρο το μακρό αυτό -α- βρίσκεται πάντοτε σε χρόνο ασθενή επιτρέπει να αναλυθεί σε δύο βραχέα και ο τ. να αναχθεί σε λă(F)αρός ή λă(F)ερός. Με αυτήν τη μορφή πλέον ο τ. ανάγεται σε ΙΕ ρίζα lāu- και συνδέεται με τους τ. απολαύω, λεία.
