Εὖρος

English (LSJ)

ὁ, A the East wind (later, as distinct from ἀπηλιώτης, ESE.), Il.2.145, Arist.Mete.363b21, Mu.394b20, IG14.1308, etc. (Connected with ἠώς by Gell.2.22.7, with αὔρα by Vitr.1.6.11. Possibly from εὕω, because parching.)

Greek (Liddell-Scott)

Εὖρος: ὁ, ὁ ἀνατολικὸς ἄνεμος ἢ ἀκριβέστερον ΑΝΑ ἄνεμος (πρβλ. ἀπηλιώτης), Λατιν. Eurus, Ἰλ. Β. 145, πρβλ. Ἀριστ. Μετεωρ. 2, 6, 12, π. Κόσμ. 4. 12, Συλλ. Ἐπιγρ. 6180-81. (Πιθανῶς συγγενὲς τῷ ἠώς, αὔως, ἕως, ὁ πρωϊνὸς ἄνεμος ὡς Ζέφυρος συγγενεύει τῷ ζόφος, ὁ ἐσπερινὸς ἄνεμος: πρβλ. ἠώς. Ὁ Κούρτ. ἀναφέρει τὴν λέξιν εἰς τὸ εὔω ἢ εὕω, Σανσκρ. ush, Λατ. uro ἐκ τῆς ξηραντικῆς αὐτοῦ φύσεως, Ἀριστ. Μετεωρ. ἔνθ’ ἀνωτέρω).

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
Euros (l’Eurus) vent d'est-sud-est.
Étymologie: p.-ê. apparenté à αὔρα et à ἀήρ, de la R. ἈϜ, souffler ; ou de εὔω, εὕω, brûler « le vent qui brûle ».

English (Autenrieth)

Eurus, the south-east wind, stormy, Il. 2.145, Il. 16.765; but warm enough to melt the snow, Od. 19.206.

Greek Monotonic

Εὖρος: ὁ, ανατολικός άνεμος, Λατ. Eurus, σε Ομήρ. Ιλ. (πιθ. συγγενές προς τα ἠώς, ἕως, ο πρωινός άνεμος, όπως Ζέφυρος προς το ζόφος, ο βραδυνός άνεμος).

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: the Southeast wind (Hom., Arist.).
Compounds: As 1. member in εὑρ-ακύλων (ἄνεμος τυφωνικός, ὁ καλούμενος εὑρακύλων Act. Ap. 27, 14), with Lat. aquilō Northeast wind as second term, to designate a wind, between εὖρος and aquilo; lat. (Vulg.) euroaquilo.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Proposal by Curtius 398: from *εὖσ-ρο-ς to εὕω singe; aspiration lost after αὔρα (Sommer Lautstud. 36)? Diff. Wood Lang. 3, 184. -

Middle Liddell

Εὖρος, ὁ,
the East wind, or more exactly E. S. E., Lat. Eurus, Il. (Probably akin to ἠώς, ἕως, the morning-wind, as Ζέφυρος is to ζόφος, the evening-wind.)

Frisk Etymology German

Εὖρος: {Eũros}
Grammar: m.
Meaning: der Südostwind (Hom., Arist. usw.).
Etymology: Zweifelnde Vermutung bei Curtius 398: aus *εὖσρος zu εὕω sengen; Lenis nach αὔρα (Sommer Lautstud. 36)? Anders Wood Lang. 3, 184. — Als Vorderglied in εὐρακύλων (ἄνεμος τυφωνικός, ὁ καλούμενος εὐρακύλων Act. Ap. 27, 14), von lat. aquilō Norddrittelostwind, um einen Wind zu bezeichnen, der zwischen εὖρος und aquilo liegt; lat. (Vulg.) euroaquilo.
Page 1,592