πρόσθε

English (LSJ)

Ion. and poet. for πρόσθεν (q.v.).

German (Pape)

[Seite 765] ion. u. poet. statt πρόσθεν, w. m. s.

French (Bailly abrégé)

v. πρόσθεν.

Greek (Liddell-Scott)

πρόσθε: Ἰων. καὶ ποιητ. ἀντὶ πρόσθεν, ὃ ἴδε.

English (Slater)

πρόσθε, (ν) earlier ὅτι πρόσθε ποτὲ Τιρύνθιον ἔπερσαν αὐτῷ στρατόν (O. 10.31) πρόσθε γὰρ νώνυμνος βρέχετο πολλᾷ νιφάδι (O. 10.50) ἄλλον αἴνησεν γάμον πρόσθεν ἀκερσεκόμᾳ μιχθεῖσα Φοίβῳ (P. 3.14) οἴκοι δὲ πρόσθεν ἁρπαλέαν δόσιν ἐπάγαγες (P. 8.65) πολλὰ δὲ πρόσθεν πτερὰ δέξατο νικᾶν (P. 9.125) κρέσσων δὲ καππαύει δίκαν τὰν πρόσθεν ἀνήρ (N. 9.15) διπλόαν νίκαν ἀνεφάνατο παίδων λτ;τεγτ; τρίταν πρόσθεν (I. 4.71) τά τ' ἐόντα τε κα[ὶ ] πρόσθεν γεγενημένα (Pae. 8.84) followed by πρίν, ἐνέπαξαν ἕλκος ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ, πρὶν ὅσα φροντίδι μητίονται τυχεῖν (P. 2.91)

Greek Monolingual

Α
επίρρ. βλ. πρόσθεν.

Greek Monotonic

πρόσθε: Ιων. και ποιητ. αντί πρόσθεν.

Russian (Dvoretsky)

πρόσθε: ион. = πρόσθεν I и II.

Frisk Etymological English

Grammatical information: Adv. a. prep. w. gen.
Meaning: ahead, before, formerly, yore; in front of (Il., IA. )
Other forms: πρόσθα (Dor. Aeol.), from this πρόθθα (Cret.), πρόστα (Delph.).
Compounds: Also combined with other adv. (prep.), e.g. ἔμ-προσθε(ν), -θα in front (of), before (IA. resp. Dor. Aeol.) with ἐμπρόσθ-ιος in the front, especially of bodyparts (Hdt., Att., Arist.), -ίδιος id. (A. D., pap.), ἐπί-προσθεν close before, near Att., hell.) with ἐπιπροσθ-έω to be in the way, in front of it, to hinder, to cover (Hp., hell.), ὑπό-προσθε just before (Hp.) with ὑπαπροσθ-ίδιος earlier (immigrated), older inhabintant (Locr.).
Derivatives: πρόσθ-ιος in the front, especially of bodyparts (Hdt. as v.l., trag., Arist.; cf. ἐμπρόσθιος above), -ίδιος id. (Nonn.), προστ-ίζιος = προσθ-ίδιος earlier, the former (El.).
Origin: IE [Indo-European] or GR [a formation built with Greek elements] [000]
Etymology: Formation in -θε(ν), -θα, because of the meaning and spread hardly with Kretschmer Glotta 1, 55 from πρός, but rather from πρό with analog. -σ- (πρό-θεν only Greg. Cor.). Example hardly ὄπισθεν, as this seems to stand itself for ὄπι-θεν (rather the other way round ὄπισθεν after πρόσθεν). So after ἔκτοσ-θε(ν), ἔντοσ-θε(ν) (cf. Schwyzer 628) or to πρόσ(σ)-ω (cf. WP. 2, 38)? Extensive Lejeune Adv. en -θεν 333 ff.

Frisk Etymology German

πρόσθε: (ion. att. seit Il.),
{prósthe(n)}
Forms: πρόσθα (dor. äol.), daraus πρόθθα (kret.), πρόστα (delph.)
Grammar: Adv. u. Präp. m. Gen.
Meaning: ‘vorn, voran, vorher, vormals; vor’.
Composita: Auch mit anderen Adv. (Präp.) kombiniert, z.B. ἔμπροσθε(ν), -θα ‘vor(n), vorher’ (ion. att. bzw. dor. äol.) mit ἐμπρόσθιος vorn befindlich, bes. von Körperteilen (Hdt., att., Arist. u.a.), -ίδιος ib. (A. D., Pap.), ἐπι- προσθεν dicht vor, nahe (att., hell.) mit ἐπιπροσθέω davor, im Wege sein, hindern, verdecken (Hp., hell.), ὑπόπροσθε gleich vorher (Hp.) mit ὑπαπροσθίδιος ‘früher (eingewandort), älterer Bewohner’ (lokr.).
Derivative: Davon πρόσθιος vorn befindlich, bes. von Körperteilen (Hdt. als v.l., Trag., Arist. u.a.; vgl. ἐμπρόσθιος oben), -ίδιος ib. (Nonn.), προστίζιος = προσθίδιος früher, der frühere (el.).
Etymology: Bildung auf -θε(ν), -θα, wegen Bed. und Verbreitung schwerlich mit Kretschmer Glotta 1, 55 von πρός, sondern eher von πρό mit analog. -σ- (πρόθεν nur Greg. Kor.). Vorbild kaum ὄπισθεν, weil dieses selbst für ὄπιθεν eingetreten scheint (eher umgekehrt ὄπισθεν nach πρόσθεν). Somit nach ἔκτοσθε(ν), ἔντοσθε(ν) (vgl. Schwyzer 628) oder zu πρόσ(σ)-ω (vgl. WP. 2, 38)? Ausführlich Lejeune Adv.en -θεν 333 ff.
Page 2,601

English (Woodhouse)

(see also: πρόσθεν) ahead of, in preference to