ἐπίψογος

English (LSJ)

ον,
A exposed to blame, blameworthy, X.Lac.14.7, Plu. Comp.Cim.Luc.1; τὸ ἐ. Max.Tyr.18.9: neut. pl. ἐπίψογα, as adverb, Man.4.506. Adv. ἐπιψόγως = with blame, λέγεσθαι Plu.Comp.Dem.Cic. 3.
II Act., blaming, censorious, φάτις A.Ag.611.

German (Pape)

[Seite 1006] dem Tadel ausgesetzt, tadelnswerth, φάτις Aesch. Ag. 596; Xen. Lac. 14, 7 u. Sp. – Adv. ἐπιψόγως, Plut. Compar. Dem. et Cic. 3.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 blâmable;
2 qui blâme.
Étymologie: ἐπί, ψόγος.

Russian (Dvoretsky)

ἐπίψογος:
1 достойный порицания, предосудительный Xen., Plut.;
2 порицающий: ἐ. φάτις Aesch. дурная слава.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίψογος: -ον, ἄξιος ψόγου, ἐπίμεμπτος, Ξεν. Λακ. 14. 7, Πλουτ. Σύγκρ. Κίμ. καὶ Λουκ. 1. ― Ἐπίρρ. -γως, μετὰ ψόγου, ἐπιμέμπτως, λέγεσθαι ὁ αὐτ. ἐν Συγκρ. Δημ. κ. Κικ. 3, Κλήμ. Ἁλ. 245. ΙΙ. ἐνεργ., ἐπίψογον φάτιν, ψόγον φέρουσαν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 611.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἐπίψογος, -ον)
εκτεθειμένος στον ψόγο, αξιοκατάκριτος («οὐδὲν μέντοι δεῖ θαυμάζειν τούτων τῶν ἐπιψόγων αὐτοῖς γιγνομένων», Ξεν.)
αρχ.
ψογερός, αυτός που ψέγει κάποιον («ἐπίψογος φάτις»).

Greek Monotonic

ἐπίψογος: -ον, I. κατακριτέος, αξιόμεμπτος, αξιοκατάκριτος, σε Ξεν.· επίρρ. -γως, σε Πλούτ.
II. Ενεργ., επικριτικός, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

ἐπί-ψογος, ον
I. exposed to blame, blameworthy, Xen.: —adv. -γως, Plut.
II. act. censorious, Aesch.